Περιεχόμενο

• Βήματα
• Απαραίτητα υλικά

Οι γάτες μπορούν να μολυνθούν από διάφορους τύπους σκουληκιών, αλλά τα τέσσερα πιο συνηθισμένα είναι νηματώδη (σκουλήκια), αγκυλόστομα (η αιτία του κιτρινίσματος), κεστοί (ταινίες) και καρδιακά παράσιτα. Μερικά σκουλήκια είναι επικίνδυνα όχι μόνο για τη γάτα, αλλά και για τον άνθρωπο (στην περίπτωση ζωονόσων) και άλλα κατοικίδια ζώα. Επομένως, είναι απαραίτητο να αφαιρέσετε τα κουτάβια, τις πρόσφατα υιοθετημένες γάτες και ζώα με συμπτώματα. Επιπλέον, είναι απαραίτητο να μιλήσετε με τον κτηνίατρο σχετικά με προληπτικά μέτρα και μέτρα ελέγχου. Ξέρω Πότε το σκουλήκι μιας γάτας είναι εξίσου σημαντικό ο ΤΡΟΠΟΣ να το πράξουν.

Βήματα

Μέθοδος 1 από 4: Διάγνωση του προβλήματος

1. 

   Το πιο καθαρό σημάδι της προσβολής είναι το ίδιο το σκουλήκι, οπότε εξετάστε τα κόπρανα του ζώου. Το καλάθι συνήθως χωρίζει και καταλήγει να φεύγει με τα περιττώματα. Τέτοια τμήματα είναι πολύ παρόμοια με τους κόκκους ρυζιού και μπορούν ακόμη και να κινηθούν.
   • Το ζώο παρουσιάζει σημάδια διάρροιας; Αυτή η κατάσταση μπορεί να προκληθεί από διάφορους λόγους, όπως εντερικά σκουλήκια. Ανάλογα με το επίπεδο της προσβολής, η γάτα μπορεί ακόμη και να απελευθερώσει αίμα λόγω ερεθισμού.
   • Πάρτε μια πλαστική σακούλα και συλλέξτε τα κόπρανα για τον κτηνίατρο για να εξετάσετε τα σκουλήκια.

2. 

   
   
   Είναι το ζώο εμετό; Τα νηματώδη μπορούν να προκαλέσουν αυτό το σύμπτωμα. Συχνά, το γατάκι μπορεί ακόμη και να κάνει εμετό σε σκουλήκι που μοιάζει με μακαρόνια. Επιπλέον, ο έμετος είναι επίσης ένα σύμπτωμα καρδιακών παρασίτων. Ακριβώς όπως τα κόπρανα, πρέπει να συλλέξετε τα σκουλήκια με μια πλαστική σακούλα, καθώς ο κτηνίατρος θα αναλύσει το περιεχόμενο για άλλες συνθήκες. Ωστόσο, να θυμάστε ότι ο έμετος δεν είναι αυτόματο σημάδι σκουληκιών. Θα μπορούσε να είναι χίλια άλλα πράγματα.

3. 

   
   
   Παρακολουθήστε το βάρος του γατάκι. Εάν το ζώο έχει εντερικά ή καρδιακά παράσιτα, μπορεί να χάσει βάρος. Η αλλαγή μπορεί να είναι δραστική ή όχι, ανάλογα με το μέγεθος του ζώου και την ποσότητα των σκουληκιών. Σε άλλες περιπτώσεις, το μουνί μπορεί να έχει πρησμένη κοιλιά. Σε αυτήν την περίπτωση, το πρόβλημα μπορεί να είναι μια προσβολή των νηματωδών.

4. 

   Ελέγξτε τα ούλα της γάτας. Συνήθως είναι ροζ. Αυτά τα παράσιτα τα κάνουν να φαίνονται ωχρά, είτε λόγω αναιμίας ή ακόμη και σοκ. Σε αυτήν την περίπτωση, κλείστε ραντεβού στον κτηνίατρο. Εάν η γάτα είναι ληθαργική ή έχει δυσκολία στην αναπνοή, ζητήστε βοήθεια έκτακτης ανάγκης.

5. 

   
   
   Μάθετε τον τύπο του σκουληκιού για να ξεκινήσετε μια σωστή θεραπεία. Ο κτηνίατρος μπορεί να το κάνει αυτό και στη συνέχεια να συνταγογραφήσει το κατάλληλο φάρμακο. Αν και δεν είναι απαραίτητο να κατανοήσουμε τις πολυπλοκότητες όλων των τύπων παρασίτων, τα πιο συνηθισμένα είναι:
   • Τα νηματώδη είναι τα πιο συνηθισμένα. Τα κουτάβια μπορούν να τα παραλάβουν από τις μητέρες κατά τη διάρκεια του θηλασμού, ενώ οι μεγαλύτερες γάτες τα παίρνουν αν έρθουν σε επαφή με μολυσμένα κόπρανα.
   • Τα καλάθια είναι τμηματοποιημένα και φαίνονται στα μαλλιά γύρω από τους γλουτούς της γάτας. Αυτός ο τύπος σκουλήκι μπορεί να αποκτηθεί με την κατανάλωση μολυσμένων ψύλλων.
   • Τα αγκύλη είναι μικρότερα από τα νηματώδη και ζουν στο λεπτό έντερο. Η μετάδοση γίνεται με κατάποση ή επαφή με το δέρμα. Τέτοια σκουλήκια είναι πιο συχνά στα σκυλιά.
   • Τα πνευμονικά σκουλήκια φιλοξενούν, όπως υποδηλώνει το όνομα, στους πνεύμονες της γάτας, αλλά είναι ασυνήθιστα παράσιτα. Η μετάδοση συμβαίνει όταν το μουνί τρώει έναν ξενιστή, όπως ένα πουλί ή τρωκτικό.
     
     
   • Τα καρδιακά παράσιτα είναι πιθανώς τα πιο επικίνδυνα από όλα. Ένα κουνούπι δαγκώνει ένα μολυσμένο ζώο και καταλήγει επίσης στην προνύμφη του σκουληκιού. Αυτή η προνύμφη μεγαλώνει και, την επόμενη φορά που το κουνούπι δαγκώνει ένα ζώο (η γάτα, για παράδειγμα), θα εγχύσει τα παράσιτα στην κυκλοφορία του αίματος.

6. 

   Πάρτε τη γάτα στον κτηνίατρο! Μην νομίζετε ότι θα μπορείτε να το θεραπεύσετε μόνοι σας. Ο γιατρός θα αναλύσει τα κόπρανα του ζώου, θα ανακαλύψει τον τύπο του σκουληκιού και θα ξεκινήσει την κατάλληλη θεραπεία. Έτσι, εάν είναι δυνατόν, συλλέξτε τα περιττώματα πριν πάρετε το μουνί στη διαβούλευση. Εάν ο κτηνίατρος υποψιάζεται καρδιακά παράσιτα, θα διατάξει επίσης εξέταση αίματος. Υπάρχουν πολλοί τύποι σκουληκιών και η θεραπεία ενός μπορεί να μην λειτουργεί για άλλο. Ως εκ τούτου, είναι σημαντικό να γνωρίζετε τι αντιμετωπίζετε πριν μπορέσετε να λύσετε το πρόβλημα.
   • Γενικά, τα μικροβιοκτόνα πρέπει να χορηγούνται κάθε 15 ημέρες ή μία φορά το μήνα. ποτέ μια φορά.
   • Στο Διαδίκτυο, πολλές ιστοσελίδες σας διδάσκουν να θεραπεύετε τη γάτα «φυσικά» με βότανα και μπαχαρικά. Αγνοήστε αυτόν τον τύπο πληροφοριών και πάρτε το μουνί στον κτηνίατρο.
   • Ομοίως, είναι απαραίτητο να επιτρέπεται στον κτηνίατρο να εξετάσει νεογέννητα ή γάτες που υιοθετήθηκαν πρόσφατα. Αυτή η διαδικασία είναι ρουτίνα, είτε το ζώο έχει σκουλήκια είτε όχι. Τα κουτάβια πρέπει να αφυδατώνουν κάθε 15 ημέρες μεταξύ των πρώτων έξι εβδομάδων της ζωής και των τριών μηνών. στη συνέχεια, μία φορά το μήνα για έξι μήνες. Τα υιοθετημένα γατάκια πρέπει να αφαιρεθούν αμέσως, με δύο επιπλέον θεραπείες κάθε 15 ημέρες. Μην ξεχνάτε ότι η μητέρα μπορεί να περάσει τα σκουλήκια στα κουτάβια.

Μέθοδος 2 από 4: Αντιμετώπιση του προβλήματος

1. 

   Πρώτα, λάβετε την απαραίτητη συνταγή από τον κτηνίατρο. Ποτέ μην προσπαθείτε να χρησιμοποιήσετε βαντοκτόνα χωρίς ιατρική συνταγή, ειδικά εάν τα ζώα είναι μικρά. Αν και ο πιο κοινός τύπος είναι το δισκίο, υπάρχουν επίσης υγρά, τοπικά ή μασώμενα δισκία.
   • Μην επιλέξετε τη θεραπεία μόνοι σας. ακολουθείτε πάντα τις οδηγίες ενός αξιόπιστου επαγγελματία. Μόλις γνωρίζετε το όνομα του φαρμάκου, τη δοσολογία και τη συχνότητα χορήγησης, ακολουθήστε τις συστάσεις του. Είτε τοπικά είτε προφορικά, μην διακόπτετε ποτέ την πορεία της θεραπείας.

2. 

   Να είστε προετοιμασμένοι για ανεπιθύμητες ενέργειες, καθώς τα μικροβιοκτόνα είναι δηλητηριώδη τόσο στα σκουλήκια όσο και στον ξενιστή. Γι 'αυτό συνιστάται να λαμβάνετε και να ακολουθείτε την καθοδήγηση ενός επαγγελματία. Μπορεί να εμφανιστεί διάρροια και έμετος. Η συμβουλή είναι να μιλήσετε στον κτηνίατρο και να δείτε ποια συμπτώματα είναι ή δεν αναμένονται. ώστε να μπορείτε να αναλύσετε εάν η γάτα ανταποκρίνεται σωστά ή όχι.

3. 

   Τα πιο συνηθισμένα φάρμακα για νηματώδεις και αγκυλοσκώληκες σε ενήλικες γάτες περιλαμβάνουν το pamoant pyrantel, το oxime milbemycin και τη σελαμεκτίνη. Οι δύο πρώτες είναι θεραπείες από το στόμα, ενώ η σελαμεκτίνη είναι τοπική. Πολλά από αυτά τα φάρμακα μπορούν να πωληθούν μόνο με κτηνιατρική συνταγή. Η σελαμεκτίνη δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε κουτάβια ηλικίας κάτω των 8 εβδομάδων. Σε αυτήν την περίπτωση, είναι καλύτερο να χρησιμοποιείτε από του στόματος φάρμακα.

4. 

   Δύο κοινές θεραπείες για τη θεραπεία των καλαθιών είναι το praziquantel και το epsiprantel, και τα δύο από του στόματος. Το Praziquantel είναι διαθέσιμο προς πώληση, αλλά το epsiprantel συνήθως απαιτεί συνταγή.
   • Γενικά, οι κτηνίατροι κάνουν ένα άλλο τεστ κοπράνων μετά από θεραπεία για να δουν αν τα σκουλήκια έχουν εξαφανιστεί. Είναι πολύ σημαντικό να ακολουθήσετε τις συστάσεις του επαγγελματία και να επισημάνετε τις απαραίτητες αναθεωρήσεις.

5. 

   Συνήθως, ο κτηνίατρος προγραμματίζει μια κριτική. Φροντίστε να πάρετε το ζώο, είτε για άλλη παρτίδα φαρμάκων είτε για επιβεβαίωση του τέλους του προβλήματος. Είναι σημαντικό να μην χάσετε καμία συμβουλή για να διασφαλίσετε την ευτυχία του μουνιού.

Μέθοδος 3 από 4: Χορήγηση από του στόματος φαρμάκων

1. 

   Πρώτα, ετοιμάστε το φάρμακο. Ανακινήστε το μπουκάλι ή βγάλτε τα χάπια από τη συσκευασία. Εάν είναι απαραίτητο, ρίξτε το υγρό σε μια σύριγγα ή σταγονόμετρο. Ο κτηνίατρος πιθανώς σας έχει ήδη προειδοποιήσει για το πώς να το κάνετε.
   • Μείνετε μακριά από τη γάτα. Αυτά τα ζώα είναι έξυπνα. σύντομα θα παρατηρήσουν το κίνημα και θα φύγουν. Η συμβουλή είναι να προετοιμάσετε το φάρμακο και να περιμένετε αρκετά λεπτά πριν πιάσετε το ζώο.

2. 

   Μετά την αγορά του φαρμάκου, είναι καιρός να το χορηγήσετε. Η χορήγηση από του στόματος φαρμάκων σε μια γάτα είναι πολύ περίπλοκη, αλλά το κλειδί είναι να διατηρηθεί το ζώο ήρεμο και ικανοποιημένο. Εάν είστε στο σπίτι, θα πρέπει να ακολουθήσετε μερικές συμβουλές.

3. 

   Πρώτα, τυλίξτε το ζώο με μια κουβέρτα, μια μαξιλαροθήκη ή μια πετσέτα, αλλά κρατήστε το κεφάλι σας εκτεθειμένο. Με αυτόν τον τρόπο, η γάτα δεν μπορεί να γρατσουνίσει ή να σφίξει. Ωστόσο, δεν πρέπει να πνίγει το ζώο ή να το κάνει να φοβάται. Εάν θέλετε, μπορείτε επίσης να προσπαθήσετε να θεραπεύσετε τη γάτα χωρίς να την τυλίξετε. Αυτό θα μειώσει το άγχος του ζώου, αλλά θα είναι πιο δύσκολο να αντιμετωπιστεί.

4. 

   Καθίστε στο πάτωμα και κρατήστε το μουνί στην αγκαλιά σας ή ανάμεσα στα πόδια σας. Μια άλλη εναλλακτική λύση είναι να ζητήσετε από κάποιον να σας κρατήσει. Σε αυτήν την περίπτωση, η διαδικασία θα είναι πολύ πιο εύκολη.

5. 

   Κρατήστε το στόμα της γάτας με τον αντίχειρά σας στη μία πλευρά και το δείκτη σας από την άλλη. Να είστε προσεκτικοί, καθώς το ζώο μπορεί να προσπαθήσει να σας δαγκώσει.

6. 

   Γείρετε το κεφάλι της γάτας προς τα πίσω και ασκήστε λίγη πίεση στις πλευρές του στόματος μέχρι να ανοίξει. Προσπαθήστε να παραμείνετε όσο το δυνατόν πιο ήρεμοι σε αυτό το σημείο. Εάν είναι νευρικός, η γάτα θα αισθανθεί και, κατά συνέπεια, θα ανησυχεί περισσότερο από ό, τι είναι απαραίτητο. Η άκρη είναι να χρησιμοποιήσετε το άλλο χέρι για να πιέσετε την κάτω γνάθο του ζώου, καθώς αυτό θα κάνει το στόμα ανοιχτό ακόμη περισσότερο.

7. 

   Τοποθετήστε το χάπι στο κάτω μέρος του στόματος της γάτας ή ψεκάστε το υγρό στο πλάι ενός μάγουλου. Μην σύρετε το φάρμακο κάτω από το λαιμό σας: αυτό μπορεί να προκαλέσει πνιγμό στο ζώο.

8. 

   Τέλος, βοηθήστε τη γάτα να καταπιεί το φάρμακο. Γι'αυτό:
   • Αφήστε το μουνί να κλείσει το στόμα του.
   • Σηκώστε το κεφάλι του ζώου έτσι ώστε η μύτη να δείχνει προς τα πάνω.
   • Κάντε μασάζ στο λαιμό της γάτας για να την καταπιεί.
   • Μείνετε έτσι για λίγα δευτερόλεπτα ή έως ότου το ζώο καταπιεί το φάρμακο. Είναι απαραίτητο να είστε ευγενικοί σε όλη τη διαδικασία! Δεν θέλετε η γάτα να πνιγεί, έτσι;

9. 

   Ελέγξτε ότι το φάρμακο έχει καταπιεί. Για να το κάνετε αυτό, απελευθερώστε το στόμα της γάτας, αλλά μην την απελευθερώσετε πλήρως ή μπορεί να φτύσει το φάρμακο. Απελευθερώστε το ζώο μόνο όταν είστε βέβαιοι ότι έχετε καταπιεί τα πάντα.
   • Εάν χρησιμοποιείτε χάπια, είναι πιο εύκολο για τη γάτα να σας φτύνει. Με υγρά, αυτό δεν θα συμβεί.

10. 

    Αφαιρέστε την κουβέρτα και επαινέστε πολύ το μουνί. Η συμβουλή είναι να δώσετε σνακ, προσοχή και πολλή αγάπη. Με αυτόν τον τρόπο, η διαδικασία θα είναι πολύ πιο εύκολη την επόμενη φορά, επειδή η γάτα θα συνδέσει τη στιγμή με κάτι ευχάριστο, όχι τρομακτικό. Εάν η εμπειρία του είναι κακή, θα προσπαθήσει να ξεφύγει με περισσότερη προσπάθεια σε άλλες εποχές.

Μέθοδος 4 από 4: Πρόληψη νέων προσβολών

1. 

   Δώστε τακτικά ένα μικροβιοκτόνο για να αποφύγετε το πρόβλημα. Συμβουλευτείτε τον κτηνίατρό σας για περισσότερες πληροφορίες. Μερικά φάρμακα, όπως η σελαμεκτίνη, προστατεύουν από τους ψύλλους, τα νηματώδη, τους αγκυλοσκώληκες και άλλα παράσιτα.

2. 

   Καθώς οι ψύλλοι, τα τρωκτικά και άλλες μολυσμένες γάτες φέρουν ασθένεια, το ιδανικό είναι να διατηρήσετε τη γάτα σε εσωτερικούς χώρους για να μειώσετε τις πιθανότητες σύλληψης σκουληκιών. Σε αυτήν την περίπτωση, πολλοί άνθρωποι αισθάνονται ένοχοι επειδή πιστεύουν ότι στερούν το ζώο με κάποιο τρόπο. Αναρωτιούνται: "Δεν πρέπει το γατάκι μου να εκφράζει τα φυσικά του ένστικτα σε επαφή με τον ήλιο και τον καθαρό αέρα;" Έτσι, για να λάβετε την καλύτερη απόφαση, πρέπει να σταθμίσετε τα υπέρ και τα κατά.
   • Οι κίνδυνοι είναι πολύ μεγάλοι; Κατά τη λήψη της απόφασης, είναι απαραίτητο να αναλυθούν οι συνθήκες του δρόμου, οι παράγοντες που διευκολύνουν ασθένειες, περιβαλλοντικά προβλήματα, άλλα ζώα και επίσης άλλα ανθρώπινα όντα. Εάν αποφασίσετε να διατηρήσετε τη γάτα σε εσωτερικούς χώρους, θυμηθείτε ότι είναι δυνατό να αναπαράγετε το εξωτερικό με γρατσουνιές, παράθυρα και διασκεδαστικά πράγματα για να ανεβείτε.

3. 

   Κρατήστε τους ψύλλους μακριά από το σπίτι και την αυλή. Σε γενικές γραμμές, εάν το μουνί είναι πάντα σε εσωτερικούς χώρους, δεν χρειάζεται να ανησυχείτε πάρα πολύ για το εξωτερικό. Αυτά τα ζώα μπορούν να σκοτώσουν τους ψύλλους πολύ καλά, ειδικά εάν δεν μολύνονται συνεχώς. Επομένως, εστιάστε στα περιβάλλοντα στα οποία το ζώο περνά τον περισσότερο χρόνο του.
   • σπίτι: η κύρια στρατηγική για την καταπολέμηση των ψύλλων είναι ο καθαρισμός.Πλύνετε τους ιστούς του κρεβατιού της γάτας και επίσης οτιδήποτε άλλο θέλει να ξαπλώσει. Αυτό θα εξαλείψει όχι μόνο τους ενήλικους ψύλλους, αλλά και τα αυγά, τα κουτάβια και τα νεογέννητα έντομα. Με τον ίδιο στόχο, χαλιά κενού και καλύμματα χαλιών. Εάν η θήκη είναι μέτρια έως ακραία, χρησιμοποιήστε μια αντλία ψεκασμού και ένα συγκεκριμένο εντομοκτόνο για να σκοτώσετε τους ψύλλους και τα αυγά. Κατά τη χρήση, αφήστε το σπίτι και αφαιρέστε επίσης όλα τα ζώα από το περιβάλλον σύμφωνα με τις οδηγίες της ετικέτας. Στη συνέχεια, καθαρίστε όλες τις επιφάνειες και καθαρίστε ξανά για να αφαιρέσετε τα νεκρά έντομα και τα υπολείμματα του προϊόντος.
   • Αυλή: ο έλεγχος των ψύλλων έξω από το σπίτι είναι πολύ πιο περίπλοκος. Κατ 'αρχάς, καθαρίστε τυχόν συντρίμμια που ενδέχεται να στεγάζουν τα έντομα, όπως: νεκρά φύλλα, άχυρο, σκουπίδια και κομμένα γρασίδι ή γρασίδι. Οι ψύλλοι λατρεύουν τα σκοτεινά, υγρά μέρη. Στη συνέχεια, αγοράστε ένα συγκεκριμένο σπρέι και εφαρμόστε σε αυτές τις περιοχές ακολουθώντας τις συστάσεις συσκευασίας.

4. 

   Διατηρήστε το κουτί υγιεινής. Απομακρύνετε τα κόπρανα τακτικά για να αποτρέψετε την εξάπλωση των σκουληκιών. Εάν είναι δυνατόν, φορέστε γάντια και μάσκα για να αποφύγετε οποιαδήποτε επαφή με σκόνη κοπράνων. Βάλτε όλη την άμμο σε μια πλαστική σακούλα και καθαρίστε το δίσκο με χαρτοπετσέτες και ένα αντιβακτηριακό σπρέι. Στη συνέχεια, εάν είναι δυνατόν, πλύνετε καλά με σαπούνι και νερό και βάλτε σε καθαρή άμμο. Κάντε αυτήν τη διαδικασία καθαρισμού μία ή δύο φορές την εβδομάδα, ανάλογα με τη χρήση.

Απαραίτητα υλικά

• Γάτα.
• Κουβέρτα, μαξιλαροθήκη ή πετσέτα.
• Φαρμακευτική αγωγή.
• Σνακ