Περιεχόμενο

• Βήματα
• Συμβουλές
• Προειδοποιήσεις

Πιστεύετε ότι εσείς ή κάποιος που γνωρίζετε ασχολείστε με την επιλεκτική αίσθηση; Πρόκειται για μια σχετικά σπάνια διαταραχή που επηρεάζει ειδικά τα παιδιά που, παρά το γεγονός ότι δεν έχουν φυσικούς περιορισμούς, δεν μπορούν να μιλήσουν σε ορισμένες κοινωνικές καταστάσεις. Αυτό το πρόβλημα επηρεάζει λιγότερο από το 1% του πληθυσμού, αλλά πιστεύεται ότι ο αριθμός θα ήταν υψηλότερος εάν οι άνθρωποι ήξεραν πώς να αναγνωρίσουν τα συμπτώματα της διαταραχής. Χρειάζεστε βοήθεια για να αντιμετωπίσετε ή να αναγνωρίσετε τον επιλεκτικό σίγμα; Το άρθρο μας μπορεί να σας βοηθήσει!

Βήματα

1. 

   Δείτε εάν το άτομο που σας ενδιαφέρει έχει τα ακόλουθα συμπτώματα:
   • Προβλήματα στην ομιλία σε συγκεκριμένες κοινωνικές καταστάσεις (όπως για παράδειγμα σε σχολική παρουσίαση).
   • Επινοητικότητα σε οποιαδήποτε άλλη κοινωνική κατάσταση.
   • Κοινωνικά ή ακαδημαϊκά προβλήματα που προκύπτουν από τη δυσκολία της ομιλίας στο κοινό.
   • Τα συμπτώματα διαρκούν περισσότερο από ένα μήνα (εκτός από τον πρώτο μήνα του σχολείου, που χρησιμεύει ως προσαρμογή).
   • Εάν τα συμπτώματα εμφανίζονται μόνο σε καταστάσεις που περιλαμβάνουν ξένη γλώσσα, απορρίψτε τον επιλεκτικό σίγαση. Εάν η μητρική γλώσσα του ατόμου είναι Πορτογαλική και ξέρει πολύ λίγα Αγγλικά, είναι φυσιολογικό να σιωπά όταν άλλα άτομα μιλούν Αγγλικά. Αυτό δεν χαρακτηρίζει την επιλεκτική σιγή!
   • Προσέξτε για όχι συγχέουμε τα συμπτώματα με αυτά ορισμένων ασθενειών, του αυτισμού, του Asperger, της σχιζοφρένειας ή άλλων ψυχωτικών διαταραχών.
   • Η αδυναμία ομιλίας δεν είναι επιλογή, αλλά αποτέλεσμα ακραίου άγχους.

2. 

   
   
   Δείτε πόσο αυτό το πρόβλημα βλάπτει τη ζωή του ατόμου. Για να ξεπεράσετε τον επιλεκτικό σίτιση, πρέπει να καταλάβετε πώς σας επηρεάζει. Ποιες είναι οι καταστάσεις στις οποίες είναι αδύνατο να μιλήσουμε; Ένα παιδί, για παράδειγμα, μπορεί να μιλήσει ήσυχα με φίλους, αλλά όταν μιλάει με έναν ενήλικα, τίποτα δεν βγαίνει. Ένας άλλος μπορεί να μην έχει προβλήματα στο σπίτι, αλλά όταν φτάνει στο σχολείο, δεν λέει ούτε λέξη. Ο εντοπισμός των καταστάσεων στις οποίες εκδηλώνεται το πρόβλημα είναι απαραίτητος για να το ξεπεράσει.

3. 

   
   
   Εάν μπορείτε να βασιστείτε στη βοήθεια άλλων ανθρώπων, προσπαθήστε να ξεπεράσετε το σιγασμό σιγά-σιγά με την «τεχνική μειωμένου ερεθίσματος»: σε ελεγχόμενο περιβάλλον (όπου υπάρχει φροντίδα), μιλήστε με κάποιον που αισθάνεστε άνετα. Σταδιακά, προσκαλέστε άλλους ανθρώπους, μειώνοντας σταδιακά τον βαθμό άνεσης. Η ιδέα είναι να συσχετιστεί αυτό το ερέθισμα με άτομα που αισθάνεστε καλά για τη μείωση της κοινωνικής πίεσης.

4. 

   
   
   Εάν η προηγούμενη μέθοδος δεν λειτουργεί ή δεν μπορείτε να το κάνετε για κάποιο λόγο, χρησιμοποιήστε την τεχνική «συστηματικής απευαισθητοποίησης»: Πρώτα, φανταστείτε τον εαυτό σας στην κατάσταση όπου δεν μπορείτε να μιλήσετε. Στη συνέχεια, σκεφτείτε τι θα μπορούσατε να πείτε και φανταστείτε τον εαυτό σας να αλληλεπιδρά με άλλους ανθρώπους έμμεσα, είτε με επιστολή, email, μήνυμα, κάτι τέτοιο. Αυξήστε σταδιακά την εγγύτητα της αλληλεπίδρασης, μεταβαίνοντας στο τηλέφωνο και προσεγγίζοντας στενότερες επαφές. Αυτή η τεχνική είναι πολύ καλή για τη θεραπεία άλλων προβλημάτων που σχετίζονται με το άγχος, όπως συγκεκριμένες φοβίες, και η ιδέα πίσω από αυτό είναι να ξεπεραστεί το άγχος έμμεσα, έως ότου φτάσετε στο σημείο να το αντιμετωπίσετε στην πραγματική ζωή.

5. 

   Εξασκηθείτε με όλα τα απαραίτητα μέσα επικοινωνίας, συνηθίζοντας να λαμβάνετε προσοχή, όπως να σηκώνετε το χέρι σας στην τάξη, να συμφωνείτε ή να διαφωνείτε, να δείχνετε, να γράφετε, να διατηρείτε επαφή με τα μάτια κ.λπ.
   
   Εισαγάγετε σταδιακά την ομιλία και αυξήστε τη συχνότητα με την πάροδο του χρόνου. Το άγχος κάνει τα πράγματα πολύ δύσκολα και είναι ωραίο να έχουμε την υποστήριξη όλων αυτήν τη στιγμή.
   
   Να βοηθήσω, προσπαθήστε να καταγράψετε ήχους με τη δική σας φωνή και ακούστε την ηχογράφηση κατά καιρούς, για να συνηθίσετε την ιδέα να ακούτε τον εαυτό σας να μιλάει δημόσια. Μια άλλη επιλογή είναι να αρχίσετε να ψιθυρίζετε, είτε στο σχολείο είτε στη δουλειά, και να αυξάνετε σταδιακά τον ήχο της φωνής σας, έως ότου φτάσετε στην κανονική ένταση.

6. 

   Εργαστείτε με ανταμοιβές, δίνοντας στον εαυτό σας ένα μικρό δώρο όποτε μπορείτε να μιλήσετε σε καταστάσεις που θεωρείτε αγχωτικές.

7. 

   Ξεπεράστε το άγχος με θετική σκέψη. Αντί να σκέφτομαι "δεν μπορώ να μιλήσω", σκεφτείτε "μπορώ να προσπαθήσω και να κάνω το καλύτερο δυνατό για να το καταφέρω!"

8. 

   Κατανοήστε ότι είναι φυσιολογικό να αισθάνεστε νευρικοί σε ορισμένες περιπτώσεις. Για να συνηθίσετε αυτό το συναίσθημα, προσπαθήστε να παρακολουθήσετε μαθήματα ρητορική ή πραγματοποιήστε συναντήσεις με άτομα που είναι πρόθυμα να βοηθήσουν, δίνοντάς τους κάποιο είδος παρουσίασης. Να γνωρίζετε ότι ακόμη και εκείνοι που είναι συνηθισμένοι σε δημόσιες παρουσιάσεις, κάποια στιγμή, πάσχουν επίσης από νευρικότητα. Κανείς δεν προστατεύεται από αυτό το συναίσθημα και αυτό που πραγματικά χρειαζόμαστε είναι να μάθουμε να ζούμε μαζί του, χωρίς να το αφήνουμε να μας ελέγξει. Για αυτό, η πρακτική είναι ύψιστης σημασίας.

9. 

   Εάν το πρόβλημα είναι πολύ σοβαρό, αυτές οι τεχνικές ενδέχεται να μην λειτουργούν. Σε αυτή την περίπτωση, ζητήστε επαγγελματική βοήθεια και εάν είναι απαραίτητο χρησιμοποιήστε φάρμακα. Για τη θεραπεία του προβλήματος, είναι συνηθισμένο να συνταγογραφείτε Fluoxetine (Prozac) και άλλους εκλεκτικούς αναστολείς επαναπρόσληψης σεροτονίνης. Ωστόσο, η θεραπεία δεν πρέπει να περιορίζεται στη χρήση ναρκωτικών, στηριζόμενη πάντα στη θεραπεία για την επίλυση του προβλήματος με διαρκή τρόπο.

Συμβουλές

• Δεν είναι εύκολο να ξεπεραστεί η επιλεκτική αίσθηση. Οι τεχνικές που προτείνονται σε αυτό το άρθρο δεν θα λειτουργούν πάντα, ειδικά όταν η υπόθεση είναι πολύ σοβαρή. Ωστόσο, μην τα παρατάς! Συνεχίστε να προσπαθείτε και προσφέρετε κάθε δυνατή υποστήριξη στον ασθενή.
• Ξεκινήστε τη θεραπεία το συντομότερο δυνατό. Η καθυστέρηση θα κάνει την πρόοδο ακόμη πιο δύσκολη, εκτός από την ενίσχυση αυτού του τύπου συμπεριφοράς.
• Εάν ασχολείστε με ένα μεγαλύτερο παιδί ή ενήλικα, εστιάστε σε θετικές σκέψεις και προωθήστε τις κοινωνικές δεξιότητες για να μειώσετε το άγχος. Για βοήθεια, διαβάστε το βιβλίο του Dale Carnegie "Πώς να κάνετε φίλους και να επηρεάσετε ανθρώπους".
• Εάν τα συμπτώματα είναι πολύ σοβαρά, αναζητήστε επαγγελματική βοήθεια.
• Οι εσωστρεφείς άνθρωποι δεν τους αρέσει να αυτοσχεδιάζονται. Προτιμούν να ξέρουν ακριβώς τι πρόκειται να πουν και καταλήγουν να κλείνουν πολύ όταν αιφνιδιάζονται.
  • Αποφεύγουν επίσης αμφιλεγόμενα ζητήματα, αρνητική προσοχή και πολύ αποκαλυπτικές συζητήσεις.
  • Οι εξωστρεφείς, από την άλλη πλευρά, θέλουν να σκέφτονται δυνατά και να τραβούν την προσοχή χρησιμοποιώντας τεχνικές που οι εσωστρεφείς θα θεωρούσαν «αρνητική προσοχή».
• Ο ambiversion (μεσαίο έδαφος), το ενδοστρέφεια (πιο κλειστή προσωπικότητα) και το εξωστρέφεια (ανοιχτή προσωπικότητα) είναι οι βασικοί τύποι προσωπικότητας. Εσύ ασαφής Έχουν μια καλά ισορροπημένη προσωπικότητα, χωρίς να πέφτουν σε κανένα άκρο, ενώ οι εσωστρεφείς και οι εξωστρεφείς είναι περισσότερο στο ένα άκρο. Ωστόσο, αυτό δεν συμβαίνει ακριβώς. Ένα άτομο μπορεί να είναι εξερχόμενο όταν είναι με φίλους ή οικογένεια, αλλά παύση εντελώς παρουσία αγνώστων. Είναι δυνατό να ζήσετε με χαρακτηριστικά κάθε τύπου προσωπικότητας.
• Η έλλειψη επιθετικότητας σχετίζεται περισσότερο με τους εσωστρεφείς, αλλά εμφανίζεται μέσω συμπεριφορών παθητικά επιθετικός και σαρκασμός καθώς δεν οδηγεί σε άμεση αντιπαράθεση.
  • Μερικοί εσωστρεφείς μπορεί να έχουν τρακ ακόμη πιο σοβαρό, είναι εντελώς άφωνος σε αυτές τις καταστάσεις.
    • Ένας εξωστρεφής μπορεί να ανταποκριθεί με συμπεριφορά επιθετική ή υπερβολική περιστάσεις που θα ήταν πάρα πολύ για έναν εσωστρεφή.
  • Οι εσωστρεφείς άνθρωποι μπορούν να ανοίξουν λίγο περισσότερο σε παιχνίδια που κάνουν χώρο για λάθη και αστεία, αλλά προσπαθούν να ξεφύγουν από το προσκήνιο, αποφεύγοντας να κάνουν λάθη και να υποστούν αντίποινα.
• Εάν ένα μικρό παιδί αντιμετωπίζει το πρόβλημα, εστιάστε στις μεθόδους που περιλαμβάνουν ανταμοιβές και τις πιο σταδιακές, οι οποίες συνήθως δίνουν τα περισσότερα αποτελέσματα.

Προειδοποιήσεις

• Έκκληση για φάρμακα μόνο ως τελευταίος πόρος. Οποιοδήποτε φάρμακο έχει παρενέργειες και η φλουοξετίνη, για παράδειγμα, μπορεί να προκαλέσει υπνηλία, αϋπνία, εφίδρωση, πονοκεφάλους, ναυτία, διάρροια, νευρικότητα και αδυναμία. Άλλα λιγότερο συχνά συμπτώματα είναι κνησμός, κνίδωση, πόνος στις αρθρώσεις, πυρετός, ρίγη, εξανθήματα και δυσκολία στην αναπνοή. Εκτός από αυτά, υπάρχουν ακόμη πιο σπάνιες ανεπιθύμητες ενέργειες, όπως το κακόηθες νευροληπτικό σύνδρομο, το σύνδρομο σεροτονίνης, οι ανεπιθύμητες ενέργειες όταν συνδυάζονται με άλλα φάρμακα (εάν λαμβάνονται μαζί με έναν αναστολέα μονοαμινοξειδάσης, όπως η φαινελζίνη, η τρανυλκυπρομίνη ή το ισοκαρβοξαζίδιο μπορεί να προκαλέσουν σύνδρομο σεροτονίνης ), ηπατίτιδα, πολύμορφο ερύθημα, επιληπτικές κρίσεις, πρησμένοι λεμφαδένες, νεφρική δυσλειτουργία, αλλεργικές αντιδράσεις, υπογλυκαιμία, υπονατριαιμία (χαμηλά επίπεδα νατρίου στο αίμα), αυξημένος κίνδυνος αιμορραγίας, επεισόδια μανίας ή τάσεις αυτοκτονίας.