Περιεχόμενο

• Βήματα

Ο απλός έρπης είναι μια σεξουαλικά μεταδιδόμενη ιογενής λοίμωξη. Εάν πάτε στο γιατρό, θα είναι σε θέση να συστήσει μια θεραπεία για την ανακούφιση των συμπτωμάτων και του πόνου, εκτός από την αποτροπή του να μολύνει άλλους. Πρόκειται για μια ασθένεια που δεν έχει καμία θεραπεία, ο μικροοργανισμός που την προκαλεί παραμένει λανθάνουσα και μπορεί να προκαλέσει νέα εμφάνιση συμπτωμάτων ανά πάσα στιγμή. Αυτό το άρθρο στοχεύει να σας ενημερώσει καλύτερα για τα χαρακτηριστικά σημεία, τις συμπεριφορές υψηλού κινδύνου που σας καθιστούν σοβαρό υποψήφιο για τη μεταφορά του ιού και τι να περιμένετε από εξετάσεις που ανιχνεύουν ΣΜΝ (σεξουαλικά μεταδιδόμενες ασθένειες).

Βήματα

Μέρος 1 από 3: Προσδιορισμός συμπτωμάτων έρπητα

1. 

   Μάθετε περισσότερα για τον ιό που προκαλεί έρπητα. Υπάρχουν 2 στελέχη αυτού του μικροοργανισμού: ο απλός έρπης τύπου 1 και ο απλός έρπης τύπου 2. Και τα δύο θεωρούνται γεννητικά, το πρώτο είναι πιο συνηθισμένο στα χείλη και το στόμα και μπορεί να μεταδοθεί μέσω στοματικού σεξ - με τον ίδιο τρόπο όπως δεύτερος τύπος. Υπάρχουν αποτελεσματικοί τρόποι για τη μεταμφίεση και τη θεραπεία των συμπτωμάτων και των δύο στελεχών όταν συμβαίνουν επιθέσεις λοίμωξης.
   • Η θεραπεία είναι απαραίτητη για τον έλεγχο της νόσου. Εάν δεν λάβετε την απαραίτητη φροντίδα, μπορείτε να μολύνετε κατά λάθος άλλους ανθρώπους (γεγονός που είναι ακόμα πιο ανησυχητικό για τις εγκύους, καθώς μπορεί να επηρεαστεί το μωρό), η ουροδόχος κύστη και το ορθό σας μπορεί να φλεγμονή και, στις πιο σοβαρές περιπτώσεις, ο ασθενής μπορεί ελάτε να αναπτύξετε μηνιγγίτιδα.

2. 

   
   
   Προσέξτε να εμφανιστούν συμπτώματα περίπου δύο εβδομάδες μετά τη μόλυνση. Γενικά, το πρώτο επεισόδιο μιας επιδημίας έρπητα είναι χειρότερο από τα επόμενα. Καθώς η μόλυνση μπορεί να γίνει απαρατήρητη, είναι σημαντικό να δώσετε προσοχή στα σημάδια που αρχίζουν να εμφανίζονται, τα οποία μοιάζουν πολύ με έναν ισχυρό ιό ή γρίπη. Παρατηρήστε εάν δεν έχετε πυρετό, μυϊκό πόνο, απώλεια όρεξης και ακραία κόπωση, μεταξύ άλλων ταραχών. Εάν υποψιάζεστε ότι έχετε προσβληθεί από έρπητα για πρώτη φορά, το καλύτερο που πρέπει να κάνετε είναι να συμβουλευτείτε γιατρό.
   • Καθώς τα συμπτώματα μπορεί να χρειαστούν χρόνο για να γίνουν εμφανή, μερικές φορές δεν είναι εύκολο να δείτε ότι έχετε μολυνθεί. Είναι επίσης δύσκολο να γνωρίζουμε ποιος έχει τον ιό, καθώς υπάρχουν φορείς που δεν εμφανίζουν ορατά σημάδια της νόσου.

3. 

   
   
   Ελέγξτε για ερυθρότητα και φαγούρα. Αφού κάνετε σεξ, προσέξτε για συμπτώματα στην περιοχή των γεννητικών οργάνων ή στην περιοχή γύρω από το στόμα. Η πληγείσα περιοχή πάσχει συνήθως από μυρμήγκιασμα και ζεστή αίσθηση. Λίγες μέρες μετά τη στενή επαφή, μπορεί να επηρεαστείτε από δερματικά εξανθήματα τυπικά του έρπητα. Επίσης, να γνωρίζετε εάν έχετε εκτεθεί σε παράγοντες που μπορεί να συμβάλουν στην εμφάνιση κρίσης. Ελέγξτε μερικές από αυτές τις προϋποθέσεις παρακάτω:
   • Τραύμα, σωματική, ψυχική ή ψυχολογική εξάντληση και τον εμμηνορροϊκό κύκλο. Αυτοί οι παράγοντες προκαλούν την απελευθέρωση κορτιζόλης, αδρεναλίνης και άλλων στρεσογόνων ορμονών, οι οποίες αλλάζουν δραστικά τα φυσιολογικά επίπεδα ορμονών του σώματος. Μια άλλη ανεπιθύμητη συνέπεια είναι η εξασθένηση του ανοσοποιητικού συστήματος, το οποίο δίνει στον ιό του έρπητα την ευκαιρία να προκαλέσει κρίση.
   • Προσπαθήστε να αντιμετωπίσετε την αίσθηση καψίματος και κνησμού πριν από ένα ξέσπασμα (φάση γνωστή ως προδρόμα). Με την ανακούφιση αυτών των συμπτωμάτων νωρίς, μειώνετε τη διάρκεια της κρίσης. Έτσι, αποφεύγεται η καταστροφή που συμβαίνει όταν ο ασθενής αφήνει τον κνησμό να γίνει πιο σοβαρός - ως αποτέλεσμα, καταλήγει να ξύσει τις πληγείσες περιοχές, επιδεινώνοντας τη γενική κατάσταση και εξαπλώνοντας τη μόλυνση σε άλλες περιοχές.
   • Παρακολουθήστε την έκθεση στον ήλιο και εάν έχετε πυρετό. Οι ακτίνες του ήλιου υποβάλλουν το σώμα σας σε υπεριώδη ακτινοβολία, η οποία μπορεί να ερεθίσει το δέρμα και να βλάψει τα κύτταρα κάτω από την επιδερμίδα. Είναι η ευκαιρία που πρέπει να επιτεθεί ο ιός. Ένας πυρετός ή γρίπη, από την άλλη πλευρά, αποδυναμώνει το ανοσοποιητικό σας σύστημα, καθιστώντας το σώμα σας πιο ευάλωτο σε λοιμώξεις - κάτι που μπορεί να προκαλέσει ένα ξέσπασμα της νόσου.

4. 

   
   
   Ελέγξτε για φουσκάλες στην περιοχή των γεννητικών οργάνων. Είναι συχνή η εμφάνιση κοκκινωπών αυξήσεων στο δέρμα, οι οποίες μετατρέπονται σε φουσκάλες εντός της περιόδου 6 έως 48 ωρών μετά την εκδήλωση άλλων συμπτωμάτων. Όταν αυτά τα εξανθήματα σκάσουν και γίνουν έλκη, απελευθερώνεται ένα κιτρινωπό υγρό. Αυτές οι βλάβες συνήθως εμφανίζονται στα χείλη, το στόμα, τα μάτια και τη γλώσσα, για παράδειγμα. Μπορεί να υπάρχει αίσθημα μυρμήγκιασμα στην περιοχή πριν εμφανιστούν τα κυστίδια.
   • Στις γυναίκες, οι πληγείσες περιοχές μπορεί να είναι τα κολπικά χείλη, ο κόλπος, ο πρωκτός, ο τράχηλος, η άκρη και οι μηροί. Τα έλκη χρειάζονται συνήθως 7 έως 14 ημέρες για να επουλωθούν.
   • Στους άνδρες, παρατηρούνται αλλοιώσεις στο όσχεο, στο πέος, στην άκρη και στους μηρούς.

5. 

   Προσέξτε για πόνο κατά την ούρηση. Αυτό το σύμπτωμα μπορεί να εμφανιστεί κατά τη διάρκεια μιας εστίας και να προκαλέσει δυσφορία που μερικές φορές είναι αφόρητη. Εάν προσπαθείτε να αδειάσετε την ουροδόχο κύστη σας κατά τη διάρκεια μιας κρίσης (πολλές γυναίκες παραπονούνται για αυτό το πρόβλημα), το καλύτερο που πρέπει να κάνετε είναι να επισκεφτείτε έναν γιατρό. Εάν είστε γυναίκα, προσέξτε να ελέγξετε εάν η απόρριψή σας είναι ανώμαλη. Το χρώμα μπορεί να είναι διαφανές, λευκό ή άλλο ανοιχτόχρωμο και έχει διαφορετική μυρωδιά. Αυτά τα σημεία διαφέρουν ανάλογα με το άτομο.
   • Αξίζει να θυμόμαστε ότι η κολπική απόρριψη από μόνη της δεν μπορεί να θεωρηθεί ως αναφορά για τη διάγνωση του έρπητα. Η ανάλυση αυτής της έκκρισης πρέπει να θεωρηθεί ως συμπλήρωμα στη γενική εικόνα της νόσου, η οποία περιλαμβάνει άλλα συμπτώματα.

Μέρος 2 από 3: Αναζήτηση ιατρικής φροντίδας και έλεγχος του έρπητα

1. 

   Συμβουλευτείτε έναν γιατρό για να παραγγείλετε τις απαραίτητες εξετάσεις. Εάν ο ασθενής βιώνει ξέσπασμα κατά τη στιγμή της εξέτασης, ένα δείγμα της ανοιχτής πληγής θα συλλεχθεί και θα σταλεί σε εργαστήριο κλινικής ανάλυσης. Μπορεί επίσης να γίνει μια φυσική εξέταση και εικόνα.
   • Η διάγνωση γίνεται συνήθως χρησιμοποιώντας ένα τεστ γνωστό ως αλυσιδωτή αντίδραση πολυμεράσης. Ένα συνθετικό στυλεό τρίβεται έντονα πάνω στο τραυματισμένο δέρμα και τοποθετείται σε υγρό πριν αποσταλεί στο εργαστήριο. Στο κέντρο κλινικής ανάλυσης, θα χρησιμοποιηθούν συγκεκριμένες εργαστηριακές τεχνικές. Το δείγμα μεγεθύνεται αρκετές φορές προκειμένου να ανιχνευθεί η παρουσία του ιού που προκαλεί την ασθένεια.
   • Ανάλογα με την περίπτωση, ο γιατρός μπορεί να παραγγείλει εξειδικευμένη εξέταση αντισωμάτων κατά του έρπητα. Σε αυτήν τη διαδικασία, ένα ειδικό αντίσωμα χρησιμοποιείται για την ανίχνευση λοιμώξεων που προκαλούνται από τον ιό του απλού έρπητα τύπου 1 ή τύπου 2. Πρακτικά οι μισοί από τους μολυσμένους ασθενείς εμφανίζουν θετικά αποτελέσματα εντός τριών εβδομάδων μετά τη μόλυνση. Εάν έχετε έρπητα για περισσότερο από 16 εβδομάδες, είναι σχεδόν βέβαιο ότι το αποτέλεσμα θα είναι θετικό.
   • Μια άλλη πιθανότητα είναι η εξέταση της ανοικτής πληγής μέσω της αλυσιδωτής αντίδρασης πολυμεράσης. Ένα αποστειρωμένο βαμβακερό στυλεό τρίβεται στη βάση της βλάβης - η κίνηση πρέπει να είναι αρκετά έντονη ώστε να συλλέγει επιθηλιακά κύτταρα αλλά όχι πολύ ισχυρή ώστε να προκαλεί αιμορραγία - προκειμένου να συλλέξει κάποιο φυσαλιδώδες υγρό. Το υγρό στη συνέχεια αποστέλλεται στο εργαστήριο για διάγνωση.

2. 

   Ακολουθήστε τη φαρμακευτική αγωγή για τον ιό του έρπητα. Εάν το αποτέλεσμα της εξέτασης είναι θετικό, ο γιατρός θα συνταγογραφήσει φάρμακα που βοηθούν στον έλεγχο τόσο του ιού όσο και των συμπτωμάτων. Αυτά τα φάρμακα μειώνουν επίσης τον κίνδυνο μόλυνσης άλλων ανθρώπων. Παραθέτουμε μερικές από αυτές τις θεραπείες παρακάτω:
   • Ακυκλοβίρη. Αυτό το φάρμακο είναι συνήθως η πιο συνταγογραφούμενη επιλογή για αλλοιώσεις των γεννητικών οργάνων ή υποτροπιάζουσες κολπικές λοιμώξεις των χειλιών που προκαλούνται από έρπητα. Το προϊόν μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί τοπικά εάν η περιοχή που επηρεάζεται από τη φλεγμονή είναι τα μάτια. Το Acyclovir θεωρείται σχετικά ασφαλές για χορήγηση σε έγκυες γυναίκες, θηλάζουσες μητέρες και παιδιατρική χρήση.
   • Πενικλοβίρη. Αυτή η θεραπεία είναι μια κρέμα που χρησιμοποιείται ευρέως τοπικά για τη θεραπεία του έρπητα στην περιοχή του στόματος.
   • Βαλακυκλοβίρη. Ένα άλλο φάρμακο που συνταγογραφείται συχνά για τη φροντίδα της νόσου στην αρχική φάση και σε επαναλαμβανόμενες περιπτώσεις έρπητα των γεννητικών οργάνων.
   • Foscavir / Foscarnet. Οι γιατροί καταφεύγουν σε αυτό το φάρμακο όταν ο ασθενής δεν βελτιώνεται πλέον με τη χρήση του acyclovir. Αυτή η κατάσταση είναι κοινή σε άτομα με μειωμένο ανοσοποιητικό σύστημα λόγω συστηματικής λοίμωξης (δηλαδή, τα συμπτώματα δεν είναι πλέον μόνο εντοπισμένα) που προκαλούνται από έρπητα.

3. 

   Μάθετε πώς να ελέγχετε την ασθένεια μαθαίνοντας περισσότερα για αυτήν την ασθένεια. Είναι σημαντικό να μάθετε περισσότερα για τον ιό του έρπητα και πώς λειτουργεί αυτή η ασθένεια. Με αυτόν τον τρόπο είναι δυνατόν να καταλάβετε τι συμβαίνει στο σώμα σας, το οποίο με τη σειρά του θα κάνει τη ζωή σας ευκολότερη όταν επηρεάζεστε από άλλο ξέσπασμα ή κρίση. Υπάρχουν άφθονα αρχεία και μελέτες για τον έρπη και αυτή η ασθένεια συνεχίζει να μελετάται ευρέως. Νέες θεραπείες είναι πιθανό να εμφανιστούν στο εγγύς μέλλον για την καταπολέμηση αυτού του προβλήματος.
   • Είναι επίσης πιθανό ο γιατρός να έχει πολλές επιλογές θεραπείας για να σας παραπέμψει και να σας ενημερώσει για νέα εμπορικά διαθέσιμα φάρμακα.

4. 

   Κάνε το καλύτερό σου για να μην μολύνεις άλλους. Προσπαθήστε να εξηγήσετε την κατάσταση στον σεξουαλικό / σεξουαλικό σύντροφό σας και λάβετε τις απαραίτητες προφυλάξεις για να αποτρέψετε τη μετάδοση της νόσου. Είναι απαραίτητο να υιοθετήσετε κάποιες αλλαγές στη συμπεριφορά, όπως να κάνετε σεξ με ένα μόνο άτομο, να χρησιμοποιείτε πάντα προφυλακτικά και να αποφεύγετε τις οικείες δραστηριότητες κατά τη διάρκεια ενός κρούσματος ή εκδήλωσης έρπητα.
   • Μια άλλη προφύλαξη που πρέπει να ληφθεί είναι να αποφύγετε την επαφή με οποιαδήποτε πληγή ή τραυματισμό. Εάν συμβεί αυτό, πλύνετε αμέσως τα χέρια σας με σαπούνι και νερό για να απαλλαγείτε από τον μικροοργανισμό που προκαλεί το πρόβλημα. Και εάν η πληγείσα περιοχή είναι στο στόμα ή στο περιβάλλον, δεν φιλάει - τουλάχιστον όσο εκδηλώνονται τα συμπτώματα.

Μέρος 3 από 3: Γνωρίστε καλύτερα τη συμπεριφορά υψηλού κινδύνου

1. 

   Ελέγξτε με ειλικρίνεια εάν έχετε υιοθετήσει επικίνδυνες συμπεριφορές. Ένας παράγοντας που περιπλέκει περαιτέρω την κατάσταση είναι ότι πολλά άτομα με έρπητα των γεννητικών οργάνων δεν έχουν συμπτώματα εδώ και χρόνια. Ωστόσο, παρατηρώντας τη δική σας συμπεριφορά, μπορείτε να εκτιμήσετε την ανάγκη διεξαγωγής των απαραίτητων εξετάσεων και να φτάσετε σε μια σωστή διάγνωση, η οποία σας επιτρέπει να αντιμετωπίσετε την ασθένεια σε πρώιμο στάδιο. Παρακάτω παραθέτουμε μερικές από τις συνθήκες που εκθέτουν το άτομο σε μεγαλύτερο κίνδυνο να προσβληθεί από τον ιό:
   • Άτομα με μειωμένο ανοσοποιητικό σύστημα. Αυτή η κατάσταση από μόνη της δεν προκαλεί εστίες έρπητα, αλλά εάν υπάρχει μόλυνση από τον ιό, το σώμα θα έχει περισσότερες δυσκολίες στην καταπολέμηση των παραγόντων εισβολής και στην πρόληψη μιας λοίμωξης. Οι ασθενείς που διατρέχουν κίνδυνο περιλαμβάνουν εκείνους με προϋπάρχουσες ασθένειες, άτομα που έχουν υποστεί σωματική, ψυχική και ψυχολογική δυσφορία, άτομα που πάσχουν από AIDS, καρκίνο ή διαβήτη και, τέλος, ηλικιωμένους. Όλες αυτές οι ομάδες είναι πιο ευάλωτες σε μόλυνση από τον ιό του απλού έρπητα τύπου 1 και τύπου 2.
   • Ατοπικό έκζεμα σε παιδιά (επίσης γνωστό ως ατοπική δερματίτιδα). Το έκζεμα είναι ένα σχετικά κοινό δερματικό πρόβλημα και ένα από τα συμπτώματα είναι ο τοπικός κνησμός. Εάν η πληγείσα περιοχή είναι μολυσμένη με τον ιό του έρπητα, είναι πιθανό ο ασθενής να αναπτύξει μια πολύ σοβαρή δερματολογική κατάσταση.
   • Επαγγελματική έκθεση σε παράγοντες κινδύνου. Μερικοί επαγγελματίες υπόκεινται σε καταστάσεις που αυξάνουν τις πιθανότητες εμφάνισης έρπητα. Ένα παράδειγμα είναι η περίπτωση των οδοντιάτρων, οι οποίοι υπόκεινται περισσότερο σε μόλυνση των χεριών από τον απλό έρπητα τύπου 1. Ως αποτέλεσμα, μπορεί να εμφανιστεί πολύ επώδυνη λοίμωξη στην περιοχή.

2. 

   Να είστε προσεκτικοί εάν έχετε σεξ χωρίς προστασία. Έχοντας στενές σχέσεις, εκτίθεστε στον κίνδυνο εμφάνισης απλού έρπητα τύπου 2. Είναι σημαντικό να γνωρίζετε ότι ακόμη και με προφυλακτικά, ο κίνδυνος παραμένει, ειδικά εάν κάποιος από εσάς αντιμετωπίζει ξέσπασμα ή κρίση της νόσου. Ο ιός μεταδίδεται μέσω των βλεννογόνων. Ως εκ τούτου, τα πιο ευάλωτα μέρη της δεκαετίας του 8 είναι το στόμα, το πέος, ο κόλπος και ο πρωκτός. Αυτό σημαίνει ότι εάν ο φορέας του ιού επιτρέπει σε μια βλεννογόνο περιοχή του σώματός του να έρθει σε επαφή με τον βλεννογόνο κάποιου που δεν έχει έρπητα, το υγιές άτομο μπορεί να προσβληθεί από τη μόλυνση.
   • Τώρα ας δούμε μερικές από τις μορφές μετάδοσης μέσω στενών σχέσεων: στοματικό, πρωκτικό και κολπικό σεξ (ή οποιαδήποτε μορφή στην οποία μία από αυτές τις βλεννογόνες μεμβράνες στο σώμα σας έρχεται σε επαφή με άλλη βλεννογόνο περιοχή του συντρόφου σας).

3. 

   Προσπαθήστε να αξιολογήσετε τον αριθμό των σεξουαλικών συντρόφων που είχατε. Όσο υψηλότερος είναι αυτός ο αριθμός, τόσο μεγαλύτερες είναι οι πιθανότητες εμφάνισης έρπητα, καθώς η ασθένεια μεταδίδεται μέσω φιλήματος και επαφής των γεννητικών περιοχών.

4. 

   Οι κίνδυνοι είναι μεγαλύτεροι για τις γυναίκες. Είναι πιο ευάλωτα και οι περιπτώσεις στις οποίες οι άνδρες μεταδίδουν την ασθένεια είναι πιο πολυάριθμες από τις περιπτώσεις στις οποίες οι γυναίκες μεταδίδουν τη μόλυνση σε αυτές. Για να αποδειχθεί αυτή η δήλωση, μπορεί να παρατηρηθεί ότι, μεταξύ των γυναικών που πάσχουν από απλό έρπητα τύπου 2 και που μολύνθηκαν από τους συντρόφους τους, το ποσοστό είναι 20,3%. Το ποσοστό των ανδρών που έχουν μολυνθεί από τους συντρόφους τους είναι 10,6%.
   • Στη Βραζιλία, υπάρχουν μελέτες που δείχνουν ότι το σύνολο των μολυσμένων μπορεί να φτάσει τα 12 εκατομμύρια. Όμως, καθώς περισσότεροι από τους μισούς φορείς του ιού δεν έχουν συμπτώματα και μπορούν να συνεχίσουν να μεταδίδουν τον ιό, αυτός ο αριθμός μπορεί να είναι ακόμη μεγαλύτερος. Οι κίνδυνοι αυξάνονται σημαντικά μετά την ηλικία των 18 ετών. Όσον αφορά τον στοματικό έρπητα, τα δεδομένα είναι ακόμη πιο ανησυχητικά: εκτιμάται ότι περίπου το 85% του πληθυσμού έχει ήδη μολυνθεί.