Περιεχόμενο

• Βήματα

Πολλοί ενήλικες πιστεύουν ότι οι έφηβοι τραυματίζονται για να τραβήξουν την προσοχή, αλλά δεν είναι αλήθεια. Εάν το παιδί σας κόβει τον εαυτό του, είναι επειδή φωνάζει για βοήθεια λόγω βαθύτερων προβλημάτων. Είναι σημαντικό να γνωρίζετε πώς να προσδιορίσετε τα αποδεικτικά στοιχεία για να μπορέσετε να σας υποστηρίξουμε. Δώστε προσοχή στα προειδοποιητικά σημάδια και κάντε μια ειλικρινή και κατανοητή συνομιλία μαζί του. Εάν ανακαλύψετε ότι το παιδί σας είναι αυτοακρωτηριασμένο, βοηθήστε το να ξεκινήσει θεραπεία και να μάθει πιο υγιείς τρόπους αντιμετώπισης των συναισθημάτων.

Βήματα

Μέθοδος 1 από 3: Προσδιορισμός των σημείων

1. 

   Δώστε προσοχή στη διάθεση του παιδιού σας και στον τρόπο που χειρίζεται τα συναισθήματα. Οι έφηβοι που κόβονται συνήθως είναι κατάθλιψη, ανήσυχοι ή αντιμετωπίζουν πολύ άγχος. Εάν η διάθεση ή η αυτοεκτίμηση των νέων έχει μειωθεί, αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι κόβει τον εαυτό του, αλλά πρέπει να γνωρίζετε και άλλα σημάδια ενός προβλήματος.
   • Για παράδειγμα, εάν είναι πιο επιφυλακτικός από το συνηθισμένο, δεν απολαμβάνει πολλές δραστηριότητες ή λέει ότι είναι υπερφορτωμένος, μπορεί να είναι έτοιμος να κόψει τον εαυτό του. Επιπλέον, μπορεί επίσης να είναι κατάθλιψη, λυπημένος και χωρίς ενέργεια για τίποτα.
   • Αξιολογήστε αν είναι θυμωμένος και πώς το χειρίζεται. Οι έφηβοι που τραυματίζονται μερικές φορές το κάνουν για να ανακουφίσουν τα αρνητικά συναισθήματα, όπως ο θυμός. Αναρωτηθείτε τι μηχανισμούς αντιμετώπισης χρησιμοποιεί ο νεαρός όταν αισθάνεται στενοχωρημένος. Για παράδειγμα, πήγε ποτέ μόνος και επέστρεψε καλύτερα; Ίσως έχετε κάνει κάτι για να αντιμετωπίσετε την απογοήτευση και είναι σημαντικό να γνωρίζετε εάν ήταν υγιές.

2. 

   
   
   Δώστε προσοχή στις περικοπές και τις γρατζουνιές. Ο καθένας παίρνει μια περικοπή ή ένα μηδέν από καιρό σε καιρό, αλλά εάν ο έφηβός σας τραυματίζεται συχνά ή οι πληγές δεν φαίνεται να επουλώνονται, μπορεί να αυτοθεραπευτεί. Επιπλέον, μπορεί να κάνει πολλές δικαιολογίες για την πηγή του τραυματισμού.
   • Για παράδειγμα, μπορεί να πει κάτι σαν, "έκοψα το χέρι μου σε μια βόλτα στο πάρκο" ή "η γάτα του φίλου μου με ξύστηκε".
   • Τα σημάδια που φαίνονται σκόπιμα, όπως σειρές παράλληλων περικοπών, είναι συνήθως ένα πολύ σαφές σημάδι ότι κόβει τον εαυτό του.
   • Παρακολουθήστε τους αιματηρούς επιδέσμους στα σκουπίδια.

3. 

   
   
   Προσέξτε για αιχμηρά όργανα. Πολλά αντικείμενα μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την κοπή του δέρματος: μαχαίρια, ξυράφια, καρφίτσες, συνδετήρες και ακόμη και καρφιά. Εάν παρατηρήσετε ότι το παιδί σας έχει πολλά από αυτά τα αιχμηρά αντικείμενα στο δωμάτιό του ή στο σακίδιο του, μπορεί να είναι ένδειξη ότι υιοθετεί αυτή τη συμπεριφορά.

4. 

   
   
   Παρατηρήστε εάν ο νεαρός καλύπτει το σώμα περισσότερο από το συνηθισμένο. Αν φοράει μόνο παντελόνι ή μακριά μανίκια τις ζεστές μέρες, μπορεί να προσπαθεί να κρύψει τις περικοπές στα χέρια και τα πόδια του. Άλλα προειδοποιητικά σημάδια μπορεί να φορούν ζώνες στον καρπό για να κρύψουν τους καρπούς σας ή να αρνηθείτε να αλλάξετε ρούχα στο αποδυτήριο.

5. 

   Δώστε προσοχή σε όλες τις συνομιλίες αυτο-ακρωτηριασμού. Εάν το παιδί σας αναφέρει τον αυτοτραυματισμό, ακόμη και όταν παίζετε, θα πρέπει να το λάβετε σοβαρά υπόψη. Μιλώντας για αυτό το θέμα είναι μια ένδειξη ότι η συμπεριφορά είναι στο μυαλό του για κάποιο λόγο.
   • Εάν το θέμα εμφανιστεί, αφιερώστε το χρόνο ως ευκαιρία να ξεκινήσετε μια συνομιλία. Ρωτήστε αν γνωρίζει κάποιον που έχει πληγωθεί και τι σκέφτεται γι 'αυτό. Αυτός ο διάλογος μπορεί να διευκρινίσει εάν το παιδί σας κινδυνεύει ή όχι.

6. 

   Προσέξτε για άλλες μορφές αυτοτραυματισμού. Το να κόψεις τον εαυτό σου δεν είναι η μόνη μορφή επιθετικότητας που μπορεί να χρησιμοποιήσει κάποιος. Οι έφηβοι μπορούν επίσης να καούν, να χτυπηθούν ή να ασκηθούν πάρα πολύ για να τραυματιστούν. Προσέξτε για στοιχεία αυτών των τύπων συμπεριφοράς.
   • Για παράδειγμα, μπορεί να παρατηρήσετε ένα σημάδι εγκαύματος στο χέρι του, μώλωπες στα πόδια του ή απώλεια βάρους και αφυδάτωση από υπερβολική άσκηση.

Μέθοδος 2 από 3: Μιλώντας στο παιδί σας

1. 

   Αναπνεύστε βαθιά. Αν νομίζετε ότι το παιδί σας κόβει, μην φρικάρετε, τουλάχιστον όχι μπροστά του. Αφιερώστε λίγο χρόνο για να συνθέσετε τον εαυτό σας και περιμένετε να ηρεμήσουν λίγο τα συναισθήματα. Μιλήστε μόνο όταν είστε ήρεμοι. Εάν πανικοβληθείτε ή ουρλιάσετε, θα αισθανθεί μόνο ντροπιασμένος ή αμυντικός, κάτι που δεν είναι παραγωγικό για καμία πλευρά.
   • Είναι φυσιολογικό να αισθάνεστε πολύ άσχημα όταν ανακαλύπτετε ότι το παιδί σας κόβεται. Μπορείς να φοβάσαι, να θυμώνεις, να μπερδεύεσαι και να είσαι λυπημένος, ταυτόχρονα. Αυτά τα συναισθήματα είναι φυσιολογικά, αλλά δεν είναι καλή ιδέα να τα μειώσετε στον έφηβο σας.
   • Θυμηθείτε: η στάση του δεν έχει σκοπό να σας ενοχλήσει. Αυτός είναι ο τρόπος που βρήκε να αντιμετωπίσει οδυνηρά συναισθήματα, το οποίο στην πραγματικότητα εκφράζει την αδυναμία αντιμετώπισης τέτοιων συναισθημάτων. Σε αυτήν την περίπτωση, τίποτα καλύτερο από το να πλησιάζεις με ηρεμία και κατανόηση.

2. 

   Ρωτήστε το παιδί σας εάν ακρωτηριάζεται. Να είστε αμβλύς, λέγοντας: «Παρατήρησα ότι υπάρχουν πολλές γρατσουνιές στο χέρι. Κόβεις τον εαυτό σου; "
   • Χρησιμοποιήστε έναν απαλό και απαλό τόνο φωνής. Εάν ο τόνος κατηγορείται, το παιδί σας μπορεί να είναι θυμωμένο ή αμυντικό.
   • Εάν παραδεχθεί ναι, κάντε τις ακόλουθες ερωτήσεις για να τον κατανοήσετε καλύτερα: "Τι σε κάνει να θέλεις να πληγώσεις;", "Γιατί το κάνεις αυτό;" και "Πώς νιώθεις μετά;"

3. 

   Ενσυναίσθηση. Δείξτε κατανόηση και αγάπη, όχι κρίση και κριτική. Ακούστε το και προσπαθήστε να μάθετε από πού προέρχεται αυτή η συμπεριφορά. Πες, "Ξέρω ότι είναι πάρα πολύ για σένα τώρα."

4. 

   Μην τοποθετείτε τον εαυτό σας στο επίκεντρο του ζητήματος. Είναι προφανές ότι κάθε γονέας θα κλονίστηκε βαθιά για να ανακαλύψει κάτι τέτοιο, αλλά το να κάνει το νεαρό άτομο να αισθάνεται χειρότερα δεν λύνει τίποτα. Μην πεις πράγματα όπως, "Έχω φοβερό πατέρα για σένα" ή "Πώς θα μπορούσες να μου το κάνεις αυτό;"
   • Δεν φταίνε εσύ που κόβει τον εαυτό του. Ωστόσο, εάν κάνετε τα σωστά βήματα, μπορεί να είστε ένας από τους λόγους για τους οποίους μπορεί να σταματήσει.

5. 

   Πείτε στο παιδί σας ότι θέλετε να το βοηθήσετε. Πρέπει να ξέρει ότι αγαπά και υποστηρίζεται από τους γονείς του, ανεξάρτητα από το τι κάνει. Ενισχύστε ότι δεν πρέπει να αισθάνεται ένοχος ή ντροπή που ζητά βοήθεια.
   • Πείτε κάτι σαν, «Θέλω να σας βοηθήσω να νιώσετε καλύτερα όσο μπορώ. Εάν χρειάζεστε πραγματικά τίποτα ή απλά θέλετε να μιλήσετε, βασιστείτε σε μένα. "

Μέθοδος 3 από 3: Βοηθώντας τον έφηβο σας

1. 

   Καταλάβετε ότι δεν μπορείτε να αναγκάσετε κανέναν να σταματήσει να βλάπτει τον εαυτό του. Είναι δύσκολο να γίνει αποδεκτό, αλλά η απόφαση για το αν θα κόψει ή όχι είναι δική του. Όποιος θέλει να ακρωτηριαστεί, θα βρει πάντα έναν τρόπο να το κάνει. Αντί να προσπαθείτε να το ελέγξετε, βάλτε τις προσπάθειές σας στη στήριξή του και βοηθήστε το να βελτιώσει την ψυχική σας κατάσταση.
   • Μπορεί να θέλετε να κρύψετε τα μαχαίρια και τα ξυράφια, αλλά γνωρίζετε ότι είναι σχεδόν αδύνατο να απαλλαγείτε από όλα τα αιχμηρά όργανα του σπιτιού.

2. 

   Πάρτε τον νεαρό άνδρα στο γιατρό. Κάντε ραντεβού με γιατρό, όπως παιδίατρο, ανάλογα με την ηλικία του. Ο επαγγελματίας πρέπει να αξιολογήσει την υγεία του παιδιού σας και να σας παραπέμψει σε ψυχίατρο ή ψυχολόγο για θεραπεία.

3. 

   Πάρτε τον σε έναν θεραπευτή. Εξηγήστε στο παιδί σας ότι αυτός ο επαγγελματίας είναι σε θέση να διδάξει μηχανισμούς για την αντιμετώπιση των συναισθημάτων με έναν πιο υγιεινό τρόπο. Χρησιμοποιήστε έναν θετικό, απλό τόνο φωνής. Μην μιλάτε για θεραπεία ως είδος τιμωρίας ή μην τον κάνετε να αισθάνεται ένοχος για την ανάγκη αυτού του πόρου.
   • Εάν είχατε θεραπεία, πείτε στο παιδί σας, βοηθώντας το να εξομαλύνει αυτήν την ιδέα.
   • Μπορείτε επίσης να τον συνοδέψετε, αλλά αφήστε τον να οδηγήσει τις συνεδρίες.

4. 

   Ζητήστε του να σας δείξει τις περικοπές. Κάντε καθημερινή επιθεώρηση στο σώμα του παιδιού σας, ζητώντας του να σας δείξει τις περικοπές για να δείτε εάν υπάρχει κάτι φλεγμονή. Επιπλέον, το να γνωρίζετε ότι πρέπει να δείχνετε το σώμα σας σε κάποιον τακτικά μπορεί να μειώσει την επιθυμία να κόψετε τον εαυτό σας.

5. 

   Βοηθήστε τον να ελέγξει τα προβλήματα που προκαλούν αυτο-ακρωτηριασμό. Καθίστε μαζί του και συζητήστε μερικούς εναλλακτικούς τρόπους αντιμετώπισης αρνητικών συναισθημάτων. Προσφέρετε να παρέχετε πρακτική ή συναισθηματική υποστήριξη, βοηθώντας όσο μπορείτε.
   • Για παράδειγμα, προτείνετε να περπατήσετε με έναν σύντροφο όταν χρειάζεται να μιλήσει για ένα πρόβλημα ή να αφαιρέσετε τις δουλειές του σπιτιού από την πλάτη του εάν είστε συγκλονισμένοι με σχολικές εργασίες.

6. 

   Μάθετε περισσότερα σχετικά με τη μη αυτοκτονία αυτοτραυματισμού. Η μη αυτοκτονική αυτο-ακρωτηριασμό είναι πιο συχνή στους εφήβους από ό, τι συνειδητοποιούν οι άνθρωποι. Στην πραγματικότητα, περίπου το 1/6 από αυτούς παραδέχονται ότι πληγώνουν κατά κάποιο τρόπο. Υπάρχουν αρκετοί λόγοι για τους οποίους τραυματίζονται άτομα σε αυτήν την ηλικιακή ομάδα, όπως:
   • Συναισθηματική ταλαιπωρία. Οι περικοπές μπορεί να είναι ένας τρόπος ανακούφισης της απογοήτευσης, καταπολέμησης της συναισθηματικής απάθειας ή "αίσθησης κάτι", ξεχνώντας τον πόνο ή ακόμη και αποσπά τον εαυτό σας από αυτοκτονικές σκέψεις.
   • Άλλες διαταραχές. Οι άνθρωποι που είναι πιο πιθανό να αυτοτραυματιστούν είναι αυτοί που πάσχουν από διατροφικές διαταραχές, ψυχολογικές διαταραχές ή που έχουν ιστορικό τραύματος.
   • Χαρακτηριστικά προσωπικότητας. Οι έφηβοι που κόβονται τείνουν να είναι πιο παρορμητικοί, έχουν πολύ έντονες συναισθηματικές αντιδράσεις, είναι πολύ έντονοι και αόριστοι.
   • Περιβαλλοντικοί παράγοντες. Είναι επίσης πιο πιθανό να εκφοβίζονται και να έχουν άλλους φίλους που κόβονται.