Περιεχόμενο

• Βήματα
• Συμβουλές
• Προειδοποιήσεις

Ο διάλογος είναι ουσιαστικό μέρος μιας ιστορίας. Οι συγγραφείς προσπαθούν να διασφαλίσουν ότι οι συνομιλίες σε ιστορίες, βιβλία, έργα και ταινίες ακούγονται τόσο φυσικές και αυθεντικές όσο αυτές στην πραγματική ζωή. Οι συγγραφείς χρησιμοποιούν συχνά διαλόγους για να παρέχουν πληροφορίες στους αναγνώστες με έναν ενδιαφέροντα και συναισθηματικά δεσμευμένο τρόπο. Για να γράψετε διαλόγους, να κατανοήσετε τους χαρακτήρες σας, να είστε απλοί και ειλικρινείς και να διαβάσετε δυνατά για να βεβαιωθείτε ότι ακούγεται γνήσιο.

Βήματα

Μέθοδος 1 από 3: Αναζήτηση διαλόγων

1. 

   Δώστε προσοχή σε πραγματικές συνομιλίες. Ακούστε τον τρόπο με τον οποίο οι άνθρωποι μιλούν ο ένας στον άλλο, δείτε πώς είναι διαφορετικό να μιλάτε σύμφωνα με κάθε άτομο και χρησιμοποιήστε αυτές τις συνομιλίες και μοτίβα στον διάλογό σας για να το ακούσετε αυθεντικό.
   • Αγνοήστε τμήματα της συνομιλίας που δεν έχουν μεταγραφεί καλά. Για παράδειγμα, δεν πρέπει να γραφτούν όλα τα "γεια" και "αντίο".Ορισμένοι από τους διαλόγους σας μπορεί να ξεκινήσουν στη μέση μιας συνομιλίας, όπως "Λοιπόν, το κάνατε;" ή "Αλλά γιατί το έκανες αυτό;"
   • Φέρτε ένα σημειωματάριο στην τσάντα σας για να γράψετε όλες τις ενδιαφέρουσες συνομιλίες που ακούτε.

2. 

   
   
   Διαβάστε καλά διαλόγους. Για να πάρετε μια καλή ιδέα για την απαραίτητη ισορροπία μεταξύ ρεαλιστικής ομιλίας και λογοτεχνικής ομιλίας, θα πρέπει να διαβάσετε καλό διάλογο σε βιβλία και σενάρια για τον κινηματογράφο και το θέατρο. Δείτε τι λειτουργεί και τι όχι και προσπαθήστε να μάθετε γιατί.
   • Μερικοί συγγραφείς που έχουν δημιουργήσει υπέροχους διαλόγους είναι ο Nelson Rodrigues και ο João Guimarães Rosa (για να αναφέρουμε μόνο δύο, υπάρχουν πολλοί!)
   • Η ανάγνωση και η εξάσκηση γραφής διαλόγων για ταινίες και ραδιοφωνικές παραστάσεις συμβάλλει σημαντικά στη βελτίωση τους.

3. 

   
   
   Αναπτύξτε πλήρως τους χαρακτήρες σας. Θα πρέπει να τα κατανοήσετε εντελώς προτού μπορέσετε να μιλήσετε. Γνωρίστε εκ των προτέρων εάν ο χαρακτήρας είναι σιωπηλός, μονοσυλικός κ.λπ.
   • Πτυχές όπως η ηλικία, το φύλο, το επίπεδο εκπαίδευσης, η προέλευση και ο τόνος της φωνής θα κάνουν τη μεγαλύτερη διαφορά στον τρόπο ομιλίας ενός χαρακτήρα. Μια κυρία από την Santa Catarina σίγουρα δεν θα μιλήσει σαν αγόρι από το Ρίο ντε Τζανέιρο.
   • Δώστε σε κάθε χαρακτήρα μια ξεχωριστή φωνή. Δεν θα χρησιμοποιούν όλοι οι χαρακτήρες το ίδιο λεξιλόγιο, τον ίδιο τόνο ή τρόπο ομιλίας. Βεβαιωθείτε ότι κάθε χαρακτήρας ακούγεται διαφορετικός.

4. 

   
   
   Μάθετε να αποφεύγετε υπερβολικά επίσημους διαλόγους. Μπορεί να μην καταστρέψουν εντελώς μια ιστορία, αλλά σίγουρα μπορούν να αποθαρρύνουν τον αναγνώστη να τη συνεχίσει, και ως συγγραφέας, θέλετε να την αποφύγετε με κάθε κόστος. Οι επίσημοι διάλογοι λειτουργούν περιστασιακά, αλλά μόνο με πιο συγκεκριμένους τύπους ιστοριών.
   • Οι επίσημοι διάλογοι λειτουργούν μόνο σε προφανή επίπεδα και σε γλώσσα που κανείς δεν χρησιμοποιεί. Για παράδειγμα: "Γεια σου Joana, φαίνεσαι λυπημένος σήμερα", είπε ο Carlos. "Ναι, Κάρλος, είμαι λυπημένος σήμερα. Θέλετε να μάθετε γιατί;"; "Ναι Joana, θα ήθελα να μάθω γιατί είσαι λυπημένος σήμερα". "Είμαι λυπημένος επειδή ο σκύλος μου είναι άρρωστος και μου θυμίζει τον θάνατο του πατέρα μου πριν από δύο χρόνια, υπό συνθήκες άγνωστες σε μένα."
   • Όπως θα έπρεπε να είναι ο παραπάνω διάλογος: "Joana, είναι κάτι λάθος;" ρώτησε ο Κάρλος. Η Joana σηκώθηκε, κοιτάζοντας κάτι έξω από το παράθυρο. "Ο σκύλος μου είναι άρρωστος. Δεν ξέρουν ποιο είναι το πρόβλημα." "Είναι χάλια, αλλά ... είναι μεγάλος. Ίσως αυτό είναι το πρόβλημα."; Τα χέρια της προσκολλήθηκαν στο πλαίσιο του παραθύρου - "Αλλά ... είναι απλά ... Ελπίζω ότι τουλάχιστον ο γιατρός θα ήξερε κάτι." "Εννοείς τον κτηνίατρο;" Ο Κάρλος εξέπληξε. "Ναι. Οτιδήποτε."
   • Ο λόγος για τον οποίο ο δεύτερος διάλογος λειτουργεί καλύτερα είναι ότι η Joana δεν αναφέρει ποτέ ότι σκέφτεται τον θάνατο του πατέρα της, αλλά υπάρχουν λέξεις που υπαινίσσονται τις σκέψεις της. Το γεγονός ότι άλλαξε τη λέξη «κτηνίατρος» σε «γιατρό» είναι μια αρκετά καλή ένδειξη, εκτός από τον ρυθμό που ρέει καλύτερα.
   • Ένα παράδειγμα επίσημου διαλόγου που λειτουργεί είναι "Ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών". δεν είναι πάντα έτσι, ειδικά όταν χόμπιτ μιλούν, αλλά μπορούν να γίνουν αρκετά εύγλωττοι και μεγαλοπρεπείς (και μη ρεαλιστικοί). Αυτό λειτουργεί μόνο (και πολλοί άνθρωποι διαφωνούν με αυτό) επειδή η ιστορία λαμβάνει χώρα σε ένα μεσαιωνικό περιβάλλον, όπως στο "Beowulf".

Μέθοδος 2 από 3: Γράφοντας διάλογοι

1. 

   Να είσαι απλός. Χρησιμοποιήστε "είπε" ή "απάντησε" αντί για φανταστικούς όρους όπως "διαμαρτυρήθηκε" ή "φώναξε." Δεν θέλετε να αποσπάσετε τον διάλογο μεταξύ των χαρακτήρων με ασυνήθιστες λέξεις ή φράσεις. Η λέξη "είπε" είναι αρκετά διακριτική ώστε να μην αποσπούν την προσοχή του αναγνώστη.
   • Μπορείτε περιστασιακά να σπάσετε τον ρυθμό "είπε" ή "απάντησε" όταν χρειάζεται. Για παράδειγμα, θα μπορούσατε να χρησιμοποιήσετε "διακοπή", "φώναξε", "ψιθύρισε", αλλά μόνο αν έχει νόημα στην ιστορία - και μόνο περιστασιακά.

2. 

   Προωθήστε την ιστορία με τους διαλόγους. Πρέπει να παρέχουν πληροφορίες στον αναγνώστη ή τον θεατή. Οι διάλογοι είναι εξαιρετικοί πόροι για να δείξουν πώς έχει αναπτυχθεί ένας χαρακτήρας και να ενημερώνουν τον αναγνώστη για πράγματα που ίσως δεν γνωρίζουν.
   • Μην μιλάτε για τον καιρό ή πώς ήταν ο χαρακτήρας So-and-έτσι, ακόμα κι αν είναι κάτι φυσικό σε μια συνομιλία. Τώρα, ένας τρόπος να συμπεριλάβετε αυτόν τον τύπο συνομιλίας είναι να δημιουργήσετε ένταση. Για παράδειγμα, ένας χαρακτήρας χρειάζεται πολλές πληροφορίες για έναν άλλο χαρακτήρα, αλλά ο συνομιλητής του πηγαίνει γύρω και επιμένει σε αυτό το μικρό τελετουργικό ομιλίας. Αυτό θα κάνει τον χαρακτήρα σας και ο αναγνώστης να δαγκώσει τα νύχια τους με άγχος!
   • Όλοι οι διάλογοι σας πρέπει να έχουν έναν σκοπό. Όταν γράφετε ένα, ρωτήστε τον εαυτό σας "Τι προσθέτει αυτό στην ιστορία;", "Τι προσπαθώ να δείξω στον αναγνώστη για τον χαρακτήρα ή την πλοκή;" Εάν δεν μπορείτε να απαντήσετε σε αυτές τις απλές ερωτήσεις, διαγράψτε το.

3. 

   Μην γεμίσετε τον διάλογό σας με πληροφορίες από την ιστορία. Αυτό είναι κάτι που όλοι τείνουν να κάνουν. Πιστεύετε ότι "Θέλετε έναν καλύτερο τρόπο να μεταδώσετε τις πληροφορίες στον αναγνώστη από το να τους συζητήσετε λεπτομερώς οι χαρακτήρες;", Αλλά σταματήστε τώρα! Οι πληροφορίες και το ιστορικό των χαρακτήρων πρέπει να διανεμηθούν σε όλη την πλοκή!
   • Ένα παράδειγμα τι δεν πρέπει να κάνουμε: Η Joana κοίταξε τον Carlos και είπε: "Ω Carlos, θυμήσου ότι ο πατέρας μου πέθανε από μυστηριώδεις αιτίες και ότι η οικογένειά μου εκδιώχθηκε από την κακή μου θεία Ana;". "Ναι, θυμάμαι τη Joana, ήσουν μόλις 12 ετών και έπρεπε να φύγεις από το σχολείο για να βοηθήσεις την οικογένειά σου!".
   • Μια καλύτερη εκδοχή αυτής της συνομιλίας θα ήταν: Η Τζέιν στράφηκε στον Κάρλο, τα χείλη της χαμογελούσαν σχεδόν: "Μίλησα με τη θεία Άννα σήμερα." Ο Κάρλος θυμήθηκε - "Δεν ήταν αυτή που έδιωξε την οικογένειά σου; Τι ήθελε;"; "Θα ξέρετε, αλλά μου έδωσε ενδείξεις για το θάνατο του πατέρα μου." "Συμβουλές;" Ο Κάρλος σήκωσε ένα φρύδι. «Φαίνεται ότι δεν πιστεύει ότι ο θάνατός του ήταν φυσικός».

4. 

   Συμπεριλάβετε μεταξύ των γραμμών. Οι συνομιλίες, ειδικά σε ιστορίες, είναι πολυεπίπεδη θέματα. Συνήθως υπάρχουν περισσότερα από ένα πράγματα, προσπαθήστε να καταγράψετε τις λεπτές αποχρώσεις κάθε κατάστασης.
   • Υπάρχουν διάφοροι τρόποι για να πείτε πράγματα. Αν θέλετε ο χαρακτήρας σας να λέει κάτι σαν "Σε χρειάζομαι", προσπαθήστε να τον κάνετε να πει το ίδιο πράγμα, χωρίς να χρησιμοποιήσετε συγκεκριμένα αυτές τις λέξεις. Για παράδειγμα: "Ο Κάρλος ξεκίνησε το αυτοκίνητο. Η Τζοάνα στηρίχθηκε το χέρι της στο χέρι της · έριξε τα χείλη της." - "Κάρλος, εγώ ... πρέπει πραγματικά να φύγεις τόσο σύντομα;" ρώτησε, αφαιρώντας το χέρι της. "Δεν γνωρίζουμε καν τι πρόκειται να κάνουμε ακόμη."
   • Μην κάνετε τους χαρακτήρες σας να λένε ό, τι συμβαίνει στο μυαλό τους ή ό, τι αισθάνονται. Αυτό θα δώσει πάρα πολλές πληροφορίες και δεν αφήνει περιθώρια για αγωνία.

5. 

   Μείγμα! Θέλετε ο διάλογος σας να είναι ενδιαφέρων, για να διατηρήσετε τον αναγνώστη σας αφοσιωμένο στην πλοκή. Αυτό σημαίνει παράλειψη συνομιλιών με άδειες στάσεις λεωφορείων, σχετικά με το χρόνο και το παρελθόν, και τη συμπερίληψη περισσότερων συνομιλιών με σημαντικό περιεχόμενο, όπως η Joana που αντιμετωπίζει την ύπουλη θεία Ana.
   • Κάντε τους χαρακτήρες σας να συζητούν ή να λένε εκπληκτικά πράγματα. Οι διάλογοι πρέπει να είναι ενδιαφέροντες. Εάν όλοι συμφωνήσουν ή θέσουν απλές ερωτήσεις και απαντήσουν, ο διάλογος μπορεί να είναι κουραστικός.
   • Συγχωνεύστε τη συνομιλία με δράση. Όταν οι άνθρωποι μιλούν, κάνουν πράγματα, γελούν, πλένουν τα πιάτα, σκοντάφτουν κλπ. Η προσθήκη αυτών των στοιχείων στους διαλόγους θα τα κάνει πιο αληθινά.
   • Για παράδειγμα: "Δεν νομίζετε ότι ένας ισχυρός και υγιής άντρας όπως ο πατέρας σας θα είχε αρρωστήσει και πέθανε, έτσι;" είπε η θεία Άννα με ένα γέλιο. Η Joana προσκολλήθηκε στην υπόλοιπη υπομονή της, λέγοντας «Μερικές φορές οι άνθρωποι αρρωσταίνουν». "Και μερικές φορές έχουν λίγη βοήθεια από το εξωτερικό." Η θεία Ana ήταν τόσο πεπεισμένη που η Joana ήθελε να την φτάσει στο τηλέφωνο και να σπάσει το λαιμό της. "Αν κάποιος σε σκότωσε, θεία Άννα, ξέρεις ποιος το έκανε;" "Α, έχω μια ιδέα, αλλά θα σας αφήσω να μαντέψετε."

Μέθοδος 3 από 3: Επανεξέταση του διαλόγου

1. 

   Διαβάστε δυνατά τον διάλογό σας. Αυτό θα σας δώσει την ευκαιρία να ακούσετε πώς ακούγεται. Μπορείτε να κάνετε αλλαγές ανάλογα με όσα ακούτε ή διαβάζετε. Αφήστε το να περάσει προτού το διαβάσετε, διαφορετικά ο εγκέφαλός σας θα διαβάσει αυτό που θέλετε να διαβάσετε και όχι αυτό που υπάρχει στα χαρτιά.
   • Ζητήστε από έναν αξιόπιστο φίλο ή συγγενή να διαβάσει τον διάλογο και να δώσει τη γνώμη του. Διαφορετικά μάτια μπορούν να μιλήσουν καλύτερα αν ακούγονται φυσικά ή χρειάζονται βελτίωση.

2. 

   Βαθμολογήστε σωστά τις γραμμές. Αυτό θα κάνει την εργασία σας να φαίνεται επαγγελματική στα μάτια των αναγνωστών. Λίγα πράγματα ενοχλούν (ειδικά οι συντάκτες και οι πράκτορες) όσο και τα σημεία στίξης, ειδικά στους διαλόγους.
   • Πρέπει να υπάρχει κόμμα μετά το τέλος του διαλόγου και τα τελευταία εισαγωγικά. Για παράδειγμα: "Γεια. Είμαι η Joana", είπε η Joana.
   • Εάν συμπεριλάβετε ενέργεια στη μέση του διαλόγου, θα πρέπει να χρησιμοποιήσετε ένα κεφαλαίο γράμμα στην αρχή του δεύτερου μέρους του διαλόγου ή όχι. Για παράδειγμα: "Δεν πιστεύω ότι σκότωσε τον πατέρα μου." Η Joana είπε, τα μάτια της ξεχειλίζουν από δάκρυα. "Δεν θα το έκανε ποτέ αυτό." ή "Δεν πιστεύω ότι σκότωσε τον πατέρα μου", είπε η Joana, τα μάτια της ξεχειλίζουν από δάκρυα, "γιατί δεν θα το έκανε ποτέ αυτό."
   • Εάν δεν υπάρχει είπε, μόνο η ενέργεια, οπότε πρέπει να χρησιμοποιείται μια τελεία αντί για το κόμμα, στα τελευταία εισαγωγικά. Για παράδειγμα: "Αντίο, θεία Άννα." Η Ιωάννα χτύπησε το τηλέφωνο.

3. 

   Καταργήστε λέξεις ή φράσεις που δεν είναι απαραίτητες για τη συνομιλία ή την ιστορία. Μερικές φορές το λιγότερο είναι περισσότερο. Όταν ο κόσμος μιλάει, δεν είναι υπερβολικά ρητός. Μιλούν με απλό και σύντομο τρόπο.
   • Για παράδειγμα, αντί "Δεν πιστεύω ότι όλα αυτά τα χρόνια, ο θείος Τζον έβαλε δηλητήρια στο κοκτέιλ του πατέρα μου για να τον σκοτώσει", είπε η Τζοάνα, "θα μπορούσατε να γράψετε" Δεν πιστεύω ότι ο θείος Τζον σκότωσε Μπαμπάς!"

4. 

   Χρησιμοποιήστε προσεκτικά τις διαλέκτους. Κάθε χαρακτήρας πρέπει να έχει τη δική του φωνή, αλλά μια προφορά ή μια φωνή που είναι πολύ αργή μπορεί να γίνει ενοχλητική για τους αναγνώστες. Επιπλέον, εάν εργάζεστε σε μια διάλεκτο που δεν γνωρίζετε, μπορεί να καταλήξει να είναι εξαιρετικά προσβλητικό για τους γηγενείς ομιλητές.
   • Καθορίστε την προέλευση των χαρακτήρων με άλλους τρόπους. Για παράδειγμα, χρησιμοποιήστε τοπικούς όρους όπως "cookie" αντί για "cookie" για να ορίσετε τη γεωγραφία. Μην ξεχάσετε να χρησιμοποιήσετε σωστούς όρους για κάθε τοποθεσία, όπως "μανταρίνι" για το Σάο Πάολο και "περγαμότα" για την Παρανά.

Συμβουλές

• Πρόσβαση σε πηγές που θα σας βοηθήσουν να γράψετε εξαιρετικούς διαλόγους. Πάρτε μια τάξη γραφής ή δείτε βιβλία και ιστότοπους που έχουν δημιουργηθεί ειδικά για να βοηθήσετε τους συγγραφείς να βελτιώσουν τις δεξιότητές τους στην αφήγηση μέσω του διαλόγου.
• Αναζητήστε ομάδες συγγραφέων και μαθήματα γραφής και λογοτεχνίας στην περιοχή σας και στο Διαδίκτυο. Η εργασία σε ομάδες και η γνώμη των συναδέλφων στο εργαστήριο μπορεί να είναι πολύ εμπλουτιστική.

Προειδοποιήσεις

• Μην εμπλακείτε πολύ στο διάλογο όταν γράφετε το πρώτο σας προσχέδιο. Δεν θα είναι πολύ καλό και δεν υπάρχει πρόβλημα, γιατί θα επιστρέψετε σε αυτό το σημείο σε άλλα προσχέδια και θα το βελτιώσετε.