Περιεχόμενο

• Βήματα

Η χολερυθρίνη παράγεται ως υποπροϊόν της αντικατάστασης παλαιών αιμοσφαιρίων με νέα. Το ήπαρ είναι υπεύθυνο για τη διάσπαση της χολερυθρίνης, ώστε να μπορεί να απεκκρίνεται. Τα υψηλά επίπεδα χολερυθρίνης στο αίμα (υπερβιλερυθριναιμία) οδηγούν σε ίκτερο (κιτρίνισμα του δέρματος και του λευκού των ματιών), υποδεικνύοντας ηπατικά προβλήματα. Πολλά μωρά υποφέρουν από ίκτερο κατά την πρώτη εβδομάδα της ζωής. Οι ενήλικες μπορεί επίσης να έχουν υψηλά επίπεδα χολερυθρίνης λόγω ηπατικής νόσου. Οι θεραπείες που υιοθετούνται για μωρά και ενήλικες είναι διαφορετικές. Μαθαίνοντας περισσότερα για τις επιδράσεις και τις αιτίες της χολερυθρίνης σε αυτές τις δύο περιπτώσεις, θα είναι δυνατό να εντοπιστεί και να αντιμετωπιστεί η κατάσταση με μεγαλύτερη ακρίβεια.

Βήματα

Μέρος 1 από 2: Μείωση των επιπέδων χολερυθρίνης στα μωρά

1. 

   
   
   Αξιολογήστε τους παράγοντες κινδύνου του μωρού για υπερφιλιρουβινιμία. Οι παράγοντες που οδηγούν σε υψηλά επίπεδα χολερυθρίνης μπορεί να είναι κληρονομικοί, περιβαλλοντικοί ή να σχετίζονται με άλλα προβλήματα υγείας.
   • Τα πρόωρα μωρά είναι λιγότερο πιθανό να επεξεργαστούν χολερυθρίνη επειδή δεν έχουν επαρκώς αναπτυχθεί συκώτια.
   • Νεογέννητα με τύπο αίματος ασυμβίβαστο με εκείνο της μητέρας - μια κατάσταση γνωστή ως Ασυμβατότητα Συστήματος ABO - μπορεί να έχουν υψηλότερα επίπεδα χολερυθρίνης στο αίμα.
   • Εάν το μωρό γεννηθεί με πολλές μώλωπες, η διάσπαση των ερυθρών αιμοσφαιρίων μπορεί να αυξήσει την περιεκτικότητα χολερυθρίνης στο αίμα.
   • Μερικά νεογέννητα μπορεί να αναπτύξουν «ίκτερο στο μητρικό γάλα» για δύο λόγους: την παρουσία ορισμένων πρωτεϊνών σε αυτόν τον τύπο γάλακτος ή την ανεπαρκή πρόσληψη γάλακτος από το μωρό, που οδηγεί σε αφυδάτωση.
   • Το υψηλό επίπεδο χολερυθρίνης σε ορισμένα μωρά μπορεί να οφείλεται σε διαταραχές του ήπατος, του αίματος ή των ενζύμων. Επιπλέον, τα νεογνά μπορεί να έχουν λοίμωξη που προκαλεί αυξημένη χολερυθρίνη.

2. 

   
   
   Θηλάζετε συχνά το μικρό. Ο γιατρός θα καθορίσει την κατάλληλη ποσότητα, η οποία μπορεί να είναι έως και 12 φορές την ημέρα σε μωρά με ίκτερο.
   • Το νεογέννητο μπορεί να καταλήξει να πίνει λιγότερο μητρικό γάλα λόγω προβλημάτων που το πιπιλίζει. Υπάρχουν σύμβουλοι θηλασμού που έχουν εκπαιδευτεί για να βοηθήσουν τις μητέρες να ταΐσουν τα μωρά τους.
   • Η διατροφή του αυξάνει συχνότερα την κίνηση του εντέρου, η οποία εξαλείφει τη χολερυθρίνη.
   • Εάν ο αυξημένος θηλασμός δεν μειώνει τα επίπεδα χολερυθρίνης, ο παιδίατρος μπορεί να υποδείξει διατροφικές ή μητρικές φόρμουλες για τη συμπλήρωση της διατροφής του νεογέννητου.

3. 

   
   
   Ρωτήστε τον παιδίατρό σας εάν είναι δυνατή η φωτοθεραπεία. Αυτή η θεραπεία συνίσταται στην έκθεση του μωρού στο φως από μπλε και πράσινα δοκάρια. Τα κύματα του φωτός περνούν από το σώμα του μωρού και φτάνουν στο αίμα, μετατρέποντας τη χολερυθρίνη σε υλικά που μπορούν να απεκκριθούν από το σώμα.
   • Το νεογέννητο πρέπει να φορά ραδιοαδιαφανή προστασία για να αποφύγει την καταστροφή των ματιών. Επιπλέον, μια πάνα μπορεί να τοποθετηθεί κατά τη διάρκεια της θεραπείας.
   • Το μωρό πιθανότατα θα έχει συχνή κίνηση του εντέρου, με μαλακό, πρασινωπό κέικ κοπράνων. Αυτές οι ανεπιθύμητες ενέργειες είναι φυσιολογικές στη φωτοθεραπεία και θα σταματήσουν όταν σταματήσουν οι θεραπείες.
   • Ενώ το άμεσο φυσικό φως μπορεί να βοηθήσει στη μείωση των επιπέδων χολερυθρίνης, αυτή δεν συνιστάται θεραπεία λόγω της δυσκολίας μέτρησης και ελέγχου του επιπέδου έκθεσης στο ηλιακό φως και της θερμοκρασίας του σώματος του παιδιού κατά τη διάρκεια της διαδικασίας.

4. 

   Αναλύστε τη δυνατότητα χρήσης φωτοθεραπείας με οπτικές ίνες (διπλαίσιο).
   • Αυτή η μέθοδος φωτοθεραπείας συνίσταται στη χρήση υλικών οπτικών ινών που τοποθετούνται απευθείας πάνω στο μωρό, εκθέτοντάς τον εντελώς στο φως. Επιτρέπει στο μωρό να είναι ασφαλές και να φροντίζεται από τη μητέρα χωρίς να διακόπτεται η θεραπεία.
   • Η κουβέρτα μπορεί να κάνει το δέρμα του μωρού να φαίνεται λεκιασμένο, υπόλευκο ή κοκκινωπό, αλλά αυτό είναι μέρος της διαδικασίας θεραπείας, εξαφανιζόμενο μετά τη μείωση των επιπέδων χολερυθρίνης.

5. 

   Συζητήστε άλλες μορφές θεραπείας με το γιατρό. Εάν ο ίκτερος προκαλείται από λοίμωξη ή οποιαδήποτε άλλη ιατρική κατάσταση, όπως αυξημένη διάσπαση των ερυθρών αιμοσφαιρίων, ο γιατρός μπορεί να συστήσει άλλες μεθόδους θεραπείας, όπως μετάγγιση αίματος ή κατανάλωση φαρμάκων.

Μέρος 2 από 2: Μείωση της χολερυθρίνης σε ενήλικες

1. 

   Αξιολογήστε την κατάσταση της υγείας για να εντοπίσετε καταστάσεις που μπορούν να αυξήσουν τα επίπεδα χολερυθρίνης σε ενήλικες. Το σύστημα παραγωγής χολερυθρίνης μπορεί να παρουσιάσει προβλήματα σε μία από τις τρεις στιγμές: πριν, κατά τη διάρκεια και μετά την παραγωγή της ουσίας. Κάθε ένα από αυτά τα προβλήματα μπορεί να προκύψει από ένα σύνολο σχετικών συνθηκών:
   • Οι ενήλικες μπορούν να αναπτύξουν ίκτερο από μη συζευγμένη ή έμμεση χολερυθριναιμία όταν το πρόβλημα εμφανιστεί πριν από την παραγωγή χολερυθρίνης. Συνήθως προκαλείται από την επαναπορρόφηση ενός μεγάλου θρόμβου αίματος ή από αιμολυτική αναιμία.
   • Κατά τη διάρκεια της παραγωγής χολερυθρίνης, οι ενήλικες μπορούν να αναπτύξουν ίκτερο λόγω ορισμένων ιών, όπως ηπατίτιδα ή Epstein-Barr, αυτοάνοσες διαταραχές και υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ ή ορισμένα φάρμακα, όπως ακεταμινοφαίνη, στεροειδή και από του στόματος αντισυλληπτικά.
   • Εάν ο ενήλικας αναπτύξει ίκτερο από διαταραχές μετά την παραγωγή χολερυθρίνης, το πρόβλημα μπορεί να είναι στη χοληδόχο κύστη ή στο πάγκρεας.

2. 

   Συμβουλευτείτε έναν γιατρό. Εάν έχετε ίκτερο, πρέπει να κάνετε μια εξέταση για να αξιολογήσετε τα επίπεδα χολερυθρίνης σας. Ο ίκτερος μπορεί να κρύψει ένα πιο σοβαρό πρόβλημα υγείας. Γενικά, ο γιατρός θα προσπαθήσει να βρει και να θεραπεύσει και να προκαλέσει την ασθένεια, διορθώνοντας τις επιπλοκές. Ο ίδιος ο ίκτερος δεν αντιμετωπίζεται συνήθως. Σε ορισμένες περιπτώσεις, ο επαγγελματίας θα συνταγογραφήσει ένα φάρμακο για την καταπολέμηση του κνησμού, ένα κοινό σύμπτωμα αυτής της διαταραχής.
   • Μερικά άλλα συμπτώματα συνοδεύουν τον ίκτερο, βοηθώντας τον γιατρό να προσδιορίσει την αιτία:
     • Ο βραχυπρόθεσμος ίκτερος - που προκαλείται από λοιμώξεις - μπορεί να συνοδεύεται από πυρετό, ρίγη, κοιλιακή δυσφορία και άλλα συμπτώματα που μοιάζουν με γρίπη.
     • Όταν η ασθένεια προκαλείται από χολόσταση - που είναι η διακοπή στην κυκλοφορία της χολής - μπορεί να υπάρχει φαγούρα, απώλεια βάρους, σκούρα ούρα και χαλαρά κόπρανα.

3. 

   Βεβαιωθείτε ότι το άτομο με υψηλό επίπεδο χολερυθρίνης δεν έχει σπάνιες ιατρικές παθήσεις. Ορισμένες ιατρικές διαταραχές μπορεί να οδηγήσουν σε υψηλά επίπεδα χολερυθρίνης και ίκτερου.
   • Το σύνδρομο Gilbert είναι μια γενετική διαταραχή του ήπατος. Οι ασθενείς έχουν πολύ χαμηλότερες ποσότητες ηπατικών ενζύμων που απαιτούνται για τη διάσπαση της χολερυθρίνης. Παρόλο που είναι παρόντα από τη γέννηση, τα συμπτώματα - που περιλαμβάνουν ίκτερο, κόπωση, αδυναμία και γαστρεντερική δυσφορία - μπορεί να μην εμφανίζονται μέχρι την εφηβεία.
   • Το σύνδρομο Crigler-Najjar είναι μια εξαιρετικά σπάνια κατάσταση και προκαλείται επίσης από έλλειψη ενζύμου. Αυτή η ασθένεια έχει δύο τύπους. Το πιο συνηθισμένο, το σύνδρομο Arias, μπορεί να αντιμετωπιστεί έτσι ώστε ο ασθενής να έχει φυσιολογικό ή πολύ κοντά στο κανονικό προσδόκιμο ζωής.
   • Τα άτομα με δρεπανοκυτταρική αναιμία ή οποιοδήποτε άλλο πρόβλημα αίματος διατρέχουν επίσης αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης ίκτερου.

4. 

   Περιορίστε την κατανάλωση αλκοόλ. Το αλκοόλ μπορεί να προσβάλει το ήπαρ, αυξάνοντας τα επίπεδα χολερυθρίνης, οπότε προσπαθήστε να μην πάρετε περισσότερο από τη συνιστώμενη ημερήσια ποσότητα (ένα ή δύο ποτήρια, ανάλογα με την ηλικία). Για ορισμένα άτομα, ο γιατρός μπορεί να συστήσει τη συνολική εξάλειψη της κατανάλωσης αλκοόλ, η οποία μπορεί να βλάψει το ήπαρ με τρεις τρόπους:
   • Υπερβολικό λίπος στα κύτταρα του ήπατος. Αυτή η κατάσταση είναι γνωστή ως λιπαρό ήπαρ ή λιπαρό ήπαρ. Πολλά άτομα με αυτό το πρόβλημα δεν έχουν συμπτώματα, αλλά όταν εμφανίζονται, έχουν τη μορφή κούρασης και δυσφορίας.
   • Προκαλεί βλάβη στο ήπαρ και φλεγμονή. Τέτοια συμπτώματα μπορεί να υποδηλώνουν αλκοολική ηπατίτιδα, με πιθανότητα εμετού, κοιλιακό άλγος και πυρετό. Μερικές φορές, αρκεί να μην καταναλώνετε αλκοόλ για να αντιστρέψετε την κατάσταση της αλκοολικής ηπατίτιδας.Αυτό μπορεί επίσης να προκύψει λόγω ιογενούς ή αυτοάνοσης ηπατίτιδας.
   • Παρεμβαίνει στη λειτουργία του ήπατος. Η κίρρωση του ήπατος χαρακτηρίζεται από ίνωση και σοβαρή βλάβη των οργάνων, μειώνοντας την ικανότητά της να επεξεργάζεται τρόφιμα και να απομακρύνει επιβλαβείς ουσίες από το αίμα.

5. 

   Διατηρήστε μια υγιεινή διατροφή και βάρος. Μελέτες έχουν δείξει ότι η παχυσαρκία μπορεί να είναι πιο επιβλαβής για το ήπαρ από την κατανάλωση αλκοόλ. Η παχυσαρκία μπορεί να προκαλέσει λίπος στο ήπαρ ακόμη και σε παιδιά.
   • Τροφές πλούσιες σε ίνες είναι ιδανικές για το συκώτι, όπως φρούτα, λαχανικά και δημητριακά ολικής αλέσεως.
   • Ορισμένες τροφές είναι πιο πιθανό να προσβάλλουν το συκώτι, ειδικά εκείνες με υψηλή περιεκτικότητα σε λιπαρά, ζάχαρη ή αλάτι. Εκτός από αυτά, θα πρέπει να αποφεύγονται τα τηγανητά και τα ωμά ή μαγειρεμένα θαλασσινά.

6. 

   Προστατευτείτε από την ηπατίτιδα. Η ηπατίτιδα Α, Β και Γ προκαλούνται από ιούς που επηρεάζουν αρνητικά το ήπαρ. Λάβετε τις ακόλουθες προφυλάξεις για να αποφύγετε τη μετάδοση αυτών των ασθενειών:
   • Ο εμβολιασμός κατά της ηπατίτιδας Β συνιστάται σε όλα τα άτομα λίγο μετά τη γέννηση. Το εμβόλιο ηπατίτιδας Α, από την άλλη πλευρά, ενδείκνυται για ορισμένα άτομα που είναι πιο πιθανό να αναπτύξουν την ασθένεια ή που ταξιδεύουν σε περιοχές υψηλού κινδύνου.
   • Όταν ταξιδεύετε σε μέρη με υψηλά ποσοστά ηπατίτιδας, εμβολιάστε πριν επιβιβαστείτε.
   • Η ηπατίτιδα μπορεί επίσης να προσβληθεί μέσω επικίνδυνων συμπεριφορών, όπως η χρήση ενδοφλεβίων φαρμάκων και το σεξ χωρίς προστασία.

7. 

   Να είστε πολύ προσεκτικοί όταν παίρνετε φάρμακα. Λάβετε υπόψη ότι ορισμένα φάρμακα, όπως αντιφλεγμονώδη φάρμακα και συνταγογραφούμενα φάρμακα, όπως αυτά που στοχεύουν στη μείωση της χοληστερόλης, των αντιβιοτικών και των αναβολικών στεροειδών, μπορούν επίσης να προκαλέσουν τοξική ηπατίτιδα. Συζητήστε με έναν γιατρό εάν υποψιάζεστε ότι τα φάρμακα μπορεί να είναι επιβλαβή για το συκώτι.
   • Ορισμένες εναλλακτικές θεραπείες - που προηγουμένως θεωρήθηκαν ευεργετικές για το ήπαρ και την ορθή λειτουργία του - έχουν δοκιμαστεί και προσδιοριστεί ότι προκαλούν βλάβη στο ήπαρ Είναι απαραίτητο να κλείσετε ραντεβού για ιατρικό ραντεβού πριν καταναλώσετε εναλλακτικές θεραπείες. Συχνά χρησιμοποιείται για τη θεραπεία ασθενειών, το πράσινο τσάι έχει βότανα που μπορεί να είναι επιβλαβή για το συκώτι, καθώς και εκχύλισμα καβα και φυτά κομφρέ, γκι και κρανίο.
   • Το συκώτι είναι υπεύθυνο για τη διάσπαση φαρμάκων, ώστε να μπορούν να σας επιτεθούν κατά τη διάρκεια μιας τέτοιας διαδικασίας. Το εξωχρηματιστηριακό φάρμακο που βλάπτει περισσότερο το ήπαρ είναι η παρακεταμόλη.